046

Sarahjeanne Wilder

De laatste paar dagen waren zwaar. De twee weken bij deze familie waren voorbij. Liam had me nog gebeld om te vertellen dat hij bij de laatste honderd kandidaten zat. Hij vertelde alles wat er gebeurd was in geuren en kleuren. Je kon aan zijn stem horen dat hij blij was, maar ook dat hij me miste. Hij zei aan het einde van ons gesprek dat hij wenste dat ik bij hem was, dat ik nog gewoon in Wolverhampton was bij hem. Tranen hadden over mijn wangen gestroomd als riviertjes die hun weg zoeken naar de grote oceaan. Ik vermoedde dat Liam zelf ook moest huilen of dat hij zich groot wilde houden voor mij. Ik vertelde hem dat ik ook verschrikkelijk graag bij hem wilde zijn en dat ik mijn best ging doen om bij een gezin in Wolverhampton te komen. Liam had even gegrinnikt en vertelde dat dat toch niet ging lukken. Helaas moest ik hem daarin gelijk geven. Na een klein half uur hadden we opgehangen en was ik in een diepe slaap gevallen.

Het is tijd voor het afscheid. Iets wat ik voor eeuwig zou verafschuwen. Ik haatte het om afscheid te nemen. Demi is een hele lieve vrouw en ook Phil is erg aardig. Ik geef ze allebei een knuffel en geef Logan met tegenzin een hand. Met tranen in mijn ogen stap ik in de auto en wordt naar het volgende gezin gebracht. De twee vrouwen kletsen er vrolijk op los, maar ik volg het hele gesprek niet. Het gaat allemaal langs me heen. Ik kan alleen maar aan Liam denken en aan het nieuwe gezin waar ik terecht zal komen. De rit duurt lang en verveeld staar ik uit het raam. Vragen hoe lang we nog moeten rijden heeft toch geen zin, aangezien ik een vaag antwoord kan verwachten. Opeens ga ik recht overeind zitten. Ik herken het gebied waar we zijn. Mijn ogen scannen de omgeving en ik kom erachter dat we vlak bij Wolverhampton zijn. Een mogelijkheid om Liam te bezoeken. Met mijn neus tegen het raam aangedrukt rijden we, tot mijn verbazing, Wolverhampton binnen. De straten worden steeds bekender en de auto stopt uiteindelijk voor het huis van de familie Payne. Ik ren bijna de auto uit en haast me richting de voordeur. Mijn vingers trillen als een rietje als ze de deurbel vinden. Als een bezetene begin ik op de bel te duwen. Uiteindelijk gaat de deur open en kijkt een vrolijke Nicola me aan. Lachend werp ik me in haar armen en knuffel haar stevig. ‘Kom je binnen? Iedereen zit in de woonkamer. Ook Liam.’ Voegt ze gauw toe als ze ziet dat ik mijn mond open doe. Een zachte grinnik verlaat mijn mond en vrolijk loop ik naar binnen. Ik zie iedereen zitten en Liam zit met zijn rug naar me toe. Ik loop op hem af en laat me bovenop hem vallen. Een pijnlijke kreun verlaat zijn mond en hij duwt me van zijn schoot. Zijn gezicht is vertrokken van pijn en zijn handen grijpen naar zijn kruis. ‘Oei, verkeerde plek.’ Beschamend bijt ik op mijn lip. Bezorgd kijk ik Liam aan, maar die heeft geen oog voor mij. Na een poosje lijkt het wel weer te gaan en gaat hij weer rechtop zitten. ‘Het spijt me.’ Piep ik. Een zucht verlaat Liam’s mond. ‘Jij kan er toch ook niets aan doen. het doet gewoon even pijn, maar dan is het wel over. Het geeft niet.’ Zegt hij lief en knuffelt me stevig. Hij drukt een zacht kusje op mijn wang en ik kan het niet laten om me tegen hem aan te nestelen. Ik had de anderen net even snel begroet en was toen naast Liam gaan zitten. ‘Waarom ben ik hier? Ik zou toch naar een nieuwe familie gaan?’ Verbaasd kijk ik in het rond. De dames die me gebracht hebben zijn ook al weer weg. ‘Dat zou je ook, maar Geoff en ik hebben besloten om je te adopteren. Je betekent heel erg veel voor ons allemaal en waarschijnlijk betekenen wij ook heel veel voor jou. de twee weken dat je weg was, hebben ons laten inzien dat je bij onze familie hoort en niet bij heel veel verschillende families. Je hoort hier thuis, in Wolverhampton.’ Verteld Karen. Tranen springen in mijn ogen. Ik kan het niet geloven. De familie van mijn beste vriend en nu mijn vriendje heeft mijn geadopteerd en ik hoef ze niet meer te missen. In een blije opwelling vlieg ik Karen en Geoff om de hals. Ik bedank ze wel tachtig keer en daarna zijn Nicola en Ruth aan de beurt. Ook Liam mag natuurlijk niet ontbreken en ik geef hem dan ook een liefdevolle zoen op zijn lippen.