DG - 13

“Clara heeft het je verteld?”, veronderstelde de graaf.
“Ja.” Clara keek snikkend op. Didderic glimlachte naar haar:
“Wees gerust, Clara, we nemen je niets kwalijk. Ik heb jou gestuurd zodat je de kans had het te vertellen en je geweten te zuiveren.” De verbazing was van Clara’s gezicht af te lezen. Didderic vervolgde: “Je hebt gedaan wat je moest doen, dit was je plicht. Maar ik wil je wel vragen het echt tegen niemand anders te vertellen.”
Clara knikte. Gertrudis kwam naar haar toe:
“Je bent mijn beste vriendin, Clara. Zou jij de zorg voor Flore op je willen nemen op momenten dat ik andere verplichtingen heb?”
“Ja, graag”, snikte Clara ontroerd.
“En zou jij me willen helpen met haar kleertjes?”
“Ja.”
Gertrudis glimlachte dankbaar. Clara aarzelde een moment, maar vroeg toen:
“Zou ik nu mogen gaan? Ik wil mijn gezicht even wat toonbaar maken, en dan even naar mijn dochter Sophia gaan voor ik de anderen ga helpen.”
“Ga maar.”
Clara vertrok. Didderic, Gertrudis en Baldewin knielden voor de priester.
“Kunt u ons onze leugens vergeven?”, vroeg Didderic.
“Jazeker. Ik begrijp het wel. Bid en jullie zullen vergeven worden.” Er kwam een glimlach tevoorschijn. “Gravin Gertrudis en Baldewin kennen hun straffen al, maar voor graaf Didderic moeten we er nog een verzinnen.” Didderic keek verbaasd op. “Ja, Didderic, vanaf nu mag jij Gertrudis nog wel in je bed vragen, op de momenten dat zij het daar mee eens is, maar je mag haar niet meer nemen. Dit toont namelijk aan dat jij onvruchtbaar bent, maar ik denk niet dat het nodig is dat voort te vertellen.”
“Zoals u wilt”, knikte Didderic. Hij aarzelde even: “Was dat de reden waarom u Baldewins straf zo zwaar wilde maken? Omdat u van de feiten wist?”
“Ja, maar evengoed zou hij die straf kunnen krijgen als hij slecht je familiestukken gestolen had. Ik neem aan dat dat bij het toneeltje hoorde en niet echt waar was?”
“Dat hoorde inderdaad bij het toneeltje, zoals u het noemt”, zei Didderic.
“Nou, dan is het in orde. Het ga jullie goed, vrienden.”
De priester vertrok. Didderic riep een dienaar om Baldewin slavenkleding te geven en hem zijn slaapplaats te wijzen.