DG - 8

Baldewin verdween ongemerkt door het raam. Didderic liet al zijn bedienden en slaven bij elkaar roepen in de kapel van het kasteel.
“Vrienden,” sprak hij, “ik heb jullie bijeen geroepen om jullie een blijde gebeurtenis te melden. Mijn vrouw, gravin Gertrudis, en ik hebben een dochter gekregen. Zeg hallo tegen Flore, de toekomstige gravin.”
Iedereen slaakte bewonderende en verbaasde kreten. Tot een van de dienaars vroeg:
“Hoe komt het dat wij dat nu pas weten? Ze kan nog niet gedoopt zijn, maar ze is al minstens een dag oud.” Gertrudis antwoordde rustig, zoals Didderic haar gevraagd had:
“Voor ik wist dat ik zwanger was heb ik per ongeluk iets gegeten wat voor een miskraam kan zorgen. Ik was zo bang dat mijn baby dood geboren werd, dat ik mijn zwangerschap verborgen heb gehouden. Slechts één iemand was op de hoogte, en dat was Clara, omdat ze mij heeft geholpen bij de bevalling. Maar ik heb haar verboden iets te zeggen, zolang ik het mijn echtgenoot niet had verteld.” Zowel Clara als Didderic knikten bevestigend. Didderics oudste bediende vroeg kalm:
“Gravin, mijn verontschuldigingen voor mijn verdachtmakingen en deze vraag, maar ik zou graag willen weten waarom u vandaag zo zenuwachtig was.”
“Ik was bang dat Didderic het me kwalijk zou nemen dat ik hem niet op de hoogte had gebracht”, antwoordde Gertrudis. Didderic knikte rustig:
“Je had niet bang hoeven zijn, vrouwe, maar ik begrijp het wel.”
Alle dienaars en slaven zwegen. De vrouwen onder hen keken nog steeds vertederd naar het meisje. Didderic stond op, en zei:
“Jullie kunnen gaan. Maar zou Clara nog even willen blijven?”