DG - 3

Gertrudis en Baldewin vertelden hem alles. Omdat ze van Didderic niet zwanger raakte, was Gertrudis bang dat ze onvruchtbaar was. Maar ze wilde zeker zijn, dus probeerde ze het met Baldewin. Zonder het te willen, werd ze verliefd op hem, en dus hield ze haar zwangerschap angstvallig verborgen.
Didderic zuchtte. Dit was absoluut onaanvaardbaar, maar langs de andere kant …
Hij keek zijn vriend aan:
“Je houdt van haar?”
“Ja.” Hij keek naar zijn vrouw, die haar kind terug in haar armen had genomen.
“En jij houdt van hem?”
“Ja.”
“En je houdt van je dochter?” Gertrudis begon te smeken:
“Alsjeblieft, doe haar geen kwaad.” Didderic zuchtte weer.
“Jullie hebben me bedrogen”, zei hij teleurgesteld. “Dit is absoluut onaanvaardbaar.” Zijn vriend liep op hem af, en knielde aan Didderics voeten.
“Het spijt me”, sprak hij. “Ik smeek je om vergeving.”
“Je zal boeten”, antwoordde Didderic, maar hij klonk al wat minder kwaad. Baldewin bleef zitten. “Wij zullen alledrie onze eerbaarheid verliezen als dit uitkomt”, sprak Didderic. “Ik zie maar één mogelijkheid.”
“Nee!”, schreeuwde Gertrudis. “Spaar mijn dochter! Alsjeblieft, spaar mijn dochter!”
“Zwijg, vrouw”, zei Didderic streng. De vrouw zakte op de grond, ze was één hoopje ellende. Didderic zuchtte. “Help haar recht”, zei hij tegen zijn vriend. De vriend gehoorzaamde, en zette de gravin op het bed. Daarna knielde hij weer voor Didderic.