8.2

POV Samira:
Vandaag was het dan zover, Ibrahim en ik stonden weer na een vlucht van 2,5 uur met beide benen op nederlandse grond en we hadden net onze koffers van de band gehaald en waren van plan direct door te gaan naar me huis om me laatste spullen op te halen. Terwijl de taxi ons al stond op te wachten gooide Ibrahim de koffers in de taxi. Toen de taxi naar me huis reed bleef het akelig stil."Zenuwachtig?"vroeg Ib me lief terwijl die me hand vastpakte.Ik keek hem even aan en zuchtte toen."Jep, ik ben zo bang dat me ouders thuis zijn, stiekem hoop ik gewoon dat ze weg zijn want ik weet precies dat me moeder me een hele preek gaat geven over hoe dom ik wel niet ben en vooral over onze relatie. Zuchtte ik.Ibi keek me bezorgd aan maar probeerde me ook gerust te stellen."Het komt wel goed liefje, we zijn samen en we zijn gelukkig niemand die ons uitelkaar krijgt, en al helemaal niet je moeder, we komen toch altijd weer samen, en dat hebben we bewezen."Zei hij met een glimlach terwijl die me een kus gaf. "We zijn er"Zei de taxi chauffeur. Terwijl Ibi uitstapte en de koffers eruithaalde betaalde ik de taxi chauffeur. Ik opende de deur."Pap? Mam?" Geen gehoor toen ik iemand riep, we liepen verder en keken voorzichtig om ons heen maar toen we niemand zagen besloten we snel naar boven te gaan. Terwijl Ibrahim wat door me kamer snuffelde gooide ik snel me spullen in de koffer die ik nog had laten staan en twee weekendtassen. "Ik heb alles"Zei ik "Dan gaan we."Zei Ibi terwijl die me weekendtassen pakte nam ik me koffer mee naar beneden waar ons een onaangename verrassing te wachten stond. Toen we beneden aankwamen stond me moeder recht voor ons. Ik keek recht in haar woedende blik en wist meteen hoelaat het was, tijd voor problemen.