Hoofdstuk 12'

Ik zit nu alleen in mijn kamer, op m’n bed, een liedje van Jessie J te luisteren. Ik hoor voetstappen, en zonder er over na te denken schreeuw ik “Als je nou weer over hem begint, dan ga ik je serieus vermoorden !”. “Wow, calm down..”, hoor ik Harry zeggen. O god. Dat meen je niet. Ik draai me om en kijk naar Harry die daar grijnzend staat. “Sorry, ik dacht dat je Tess was..”, zeg ik zacht. “Oh, geeft niet hoor”, zegt hij nonchalant. “Maar omdat je tegen me geschreeuwd hebt, moet je het toch goedmaken..”, zegt hij er nog achteraan. Ik kijk hem aan, en zeg verbaasd “En hoe moet ik dat dan goedmaken ?”. “Hmmm, even denken hoor..”, zegt ‘ie. Ik wacht ongeduldig totdat hij lachend een antwoord geeft. “Je moet me vertellen wij hij is !”, zegt hij trots. Op zichzelf dan he, dat hij een ding heeft gevonden wat ik moet doen. NOOOOOO ! This is so bad. Oke, een discussie aangaan dan maar. NO WAY dat ik het ga vertellen ! “Niemand ?”, zeg je op een vragende toon. “OH echt wel ! Als je zo reageert, dan weet ik dat er iemand is !”, zegt hij. Ik zie zo’n mooie twinkeling in z’n ogen. “Ik reageerde doodnormaal hoor !”, zeg ik terug. “Ja, en daarom ben je nu ook rood”, lacht Harry. “Uhm, het is hier gewoon warm..”, zeg je vlug. “Je durft me niet eens aan te kijken !”, zegt hij, terwijl hij de slappe lach nu wel zo’n beetje heeft. Ik kijk hem aan, en zie zijn mooie groenige ogen, zijn mooie lach, zijn vrolijke krullen. Ik keek snel weer weg, anders was ik helemaal de weg kwijt.



Sorry dat ik nu pas een stukje heb geschreven ! Ik had het vandaag druk, overvloed van huiswerk. En dan ook nog paardrijden en oppassen. Pfff. Maar goed, hier is nog een stukje (: xxxxxx