020

Ik zie Rich aankopen. De woede in zijn blik in onbeschrijvelijk. Hij spant zijn boog strak maar een van mijn messen raakt hem eerder. Ook hij valt neer. Ik voel tranen in mijn ogen prikken. Een gevoel van spijt overdonderd me. Mijn zicht word weer wazig. Ik heb nog heel veel messen. Kleine messen, grote messen. Ik gooi precies goed, elke keer weer. Het lijkt oneindig te duren voordat het stil word. Verderop is nog een duel aan de gang. Ik pak twee messen, gooi ze en steek ze tegelijkertijd neer. Ik wrijf over mijn wangen. Ze zitten vol tranen. Hoeveel kinderen heb ik vermoord? Hoeveel onschuldige zielen? Ik ga geen messen oprapen uit de lijken, dat durf ik niet aan. Ik kom nog veel verschillende tassen tegen en ik doe ze allemaal in een grotere tas. De rest is meegenomen door de andere tributen. Als een pakezel loop ik een van de ingangen in. Het is een lang pad, met veel ingangen tussendoor. Ik zie helemaal aan het einde iemand lopen. Maar zodra de gedaante mij ziet, rent die weg. Ik strompel vooruit. Mijn handen onder het bloed. Ik bedenkt me dat overal tributen me kunnen opwachten op vanaf de zijkant te vermoorden. Ik word weer misselijk. Ik sluip langzaam vooruit en in een van de ingangen ga ik naar binnen. Ik krijg een halve hartstilstand als een gedaante me tegemoet loopt. Ik scherp mijn blik en zie dat het Nora Bluebell uit District 3 is. Een van de tributen met wie ik een pact zo sluiten. Ze doet me niks. 'Ik zag dat je Vajenne, Rich en Galo hebt vermoord. Waarom? We zouden toch een pact sluiten?' Fluistert ze. Ik schud zachtjes nee. 'Ik heb geen idee wat ik daar net heb gedaan.' 'Hm. Eigenlijk ben ik best blij. Vooral voor Galo, hij zou een te sterke concurent zijn geweest. Zullen wij samen dan maar verdergaan? Ik loop achter, ik vertrouw je nog niet.' Het punt is, ik vertrouw mezelf ook niet meer. En ik vertrouw Nora ook niet meer. Ik kijk naar haar en zie dat ze geen enkel bezit heeft. Ze is gewoon laf wegregent daar. 'Nee.' Zeg ik enkel. De blik in haar ogen verstijfd en ze rent snel weg. Ik ga haar niet achterna. Ze slaat een van de openingen in. Ik moet een schuilplaats vinden. Ik loop. Hier en daar ga ik een opening in, maar nergens is een eind, een waterbron of een schuilplaats.