De trainingen - Dag 1

Na het ontbijt, wat overigens heerlijk was, ga ik met Giohn naar de trainingsruimte. We hebben allebei heel groot het nummer 3 opgespeld. Meteen ga ik een andere weg dan Giohn, want ik mag hem niet. Ik wil bij hetzelfde onderdeel zijn als de meisjes ui 7 en 11. Ik wil al wat dingen met hen bespreken. Om tegen de beroeps een kans te maken, heb ik teamgenoten nodig, en ik sluit me van mijn langzalzeleven niet bij de beroeps aan, echt niet. Nee, ik wil hen in mijn team. Ik werp een blik op Giohn, die met een mega-jongen staat te praten die het nummer 1 opgespeld heeft. Ik loop naar de strikken, waar het meisje van district 11 bezig is, Minerva. Zij begint net aan een strik. Terwijl de instucteur uitlegt hoe je een goede strik maakt, kijk ik vooral naar wat Minerva doet. Ze heeft het goed in de vingers, zie ik. Ik loop een beetje te prutsen met mijn strik, maar als ik doe wat Minerva doet, lukt het me beter. Nu hoop ik maar dat ik het ook zonder Minerva kan, stel dat ze geen team met me wil vormen.
'Minerva?' vraag ik zachtjes.
Minerva kijkt naar me op, haar intelligente ogen kijken me vriendelijk aan.
'Is er iets?' vraagt ze.
'Wil je... Wil je met me samenwerken? Ik bedoel, in de arena,' zeg ik, 'Dan maken we meer kans.'
Minerva kijkt bedachtzaam, maar knikt dan ja naar mij en glimlacht.
'Ik wil in ieder geval niet dat de beroeps winnen,' zegt ze, 'Ik weet veel over planten, en strikken leggen lukt zo te zien goed, laten we samen trainen, dan weten we wat we kunnen. Heb je nog iemand anders in gedachten?'
Ik denk er even over na of ik mijn nieuwe bondgenoot moet vertellen dat ik graag wil samenwerken met een blind meisje. Ik besluit het toch maar te doen, wie weet hebben we heel veel aan haar, en kan ze prima met haar blindheid omgaan, als ze tenminste echt blind is.
'Ik dacht aan Ceilena, uit district 7. Ik denk dat ze blind is, maar iets zegt me dat ze toch iets kan,' zeg ik, 'Dat ze best sterk is, ook al lijk het van niet. Vertrouw me, ik weet dat soort dingen. Ik wist zelfs dat ik getrokken zou worden op de dag van de boete.'
'Volgens mij zijn we klaar hier,' zegt Minerva, 'Volgens mij deed je me na, maar ik kan je in de arena helpen. Dan hebben we dieren, als er iets in komt te zitten. Waar zullen we nu heen gaan?'
Ik besluit dat we Ceilena gaan zoeken. Ceilena is bij het klimonderdeel bezig, een ook heel belangrijk onderdeel. Een voorsprong die wij op de beroeps hebben. Ceilena en ik zijn allebei niet zo groot en gespierd, en hoewel Minerva lang is, is ze mager en niet heel gespierd. We wegen dus niet zo veel, en we kunnen in bomen klimmen, als die er in de arena zijn. Dat kunnen de beroeps niet, die zijn veel te groot en te gespierd, bij hen breken de takken af.
'Wie?' vraagt Ceilena, 'Met wie train ik? Jullie zijn geen beroeps, die zijn zwaarder.'
'Hoe weet je dat?' vraag ik.
Ik besef meteen dat ik mijn mond voorbij gepraat heb. Misschien is ze wel niet blind, maar zijn haar ogen een beetje raar, weet ik veel!
'Ik hoor het aan jullie voetstappen. Als ik in de arena zware voetstappen hoor, en ik hoor heel goed, aangezien ik blind ben, ben ik er meteen van door. Jullie voetstappen zijn licht. Maar vertel me, wie zijn jullie wel?'
'Ik ben Wiress, district 3,' stel ik mezelf voor.
'Minerva, district 11,' zegt Minerva, 'Wiress en ik zijn bondgenoten. Wil je bij ons horen?'
Ceilena kijkt ongelovend, voor zover ze kan kijken. Alsof ze het raar vindt dat iemand een team met haar wil sluiten.
'Een team met een blind meisje? Ik red het nooit, ik kan niets zien,' zegt Ceilena, 'Wat denken jullie aan mij te hebben?'
'Jij hebt sterke zintuigen, op je zicht na,' zegt Wiress, 'En wij kunnen als je ogen dienen. Ik heb een sterke intuïtie, dat zegt iedereen. Ik wist de ochtend van de boete dat ik getrokken zou worden. Ik weet gewoon dat we aan jou een goede bondgenoot hebben.'
'Misschien moeten we een goed plan bedenken,' zegt Ceilena, 'Wat we bij de hoorn doen, en hoe we elkaar vinden. We moeten ook een signaal afspreken, zodat ik weet dat jullie het zijn. Ik weet het meteen als de beroeps me in de val willen lokken, maar de andere tributen zijn ook licht.'
Daar zit wat in... Als de beroeps ons liedje of zinnetje of wat dan ook nadoen, weet Ceilena dat het de beroeps zijn door hun gestamp, Ceilena hoort echt heel goed. Minerva en ik moeten dan echter wel iets bedenken waardoor Ceilena ons herkent.
'Een liedje,' zegt Minerva, 'Zoals het liedje wat betekent dat het werk erop zit, in district 11. De spotgaaien brengen het liedje altijd over, zodat iedereen weet dat de dag voorbij is.'
Minerva zingt zachtjes een paar tonen. Het klinkt mooi, ze kan mooi zingen, vind ik. Ik klim op een klimtoestel, die een boom voor moet stellen. Ik probeer omhoog te klimmen, wat met een beetje moeite gaat. Ik mag nog wel oefenen, wil ik echt goed in een boom klimmen. Dat is een belangrijke voorsprong die wij drie hebben tegenover de beroeps: We zijn licht genoeg om in bomen te klimmen. Ik klim wat toestellen verder. Minerva klimt me moeiteloos achterna. In district 11, waar fruit verbouwd wordt, onder andere, zal ze vast wel moeten kunnen klimmen. Ceilena is niet bijzonder groot, dus ook zij kan in bomen klimmen als ze het echt probeert. Ze moet natuurlijk wel weten waar ze zich vast moet houden.
'Je linkerhand iets omhoog,' zegt Minerva, 'Daar kun je je vasthouden, en daarna kun je je rechtervoet een eindje omhoog tillen.'
Ceilena volgt Minerva's aanwijzingen op en klimt omhoog. Zo klimt Ceilena verder, terwijl Minerva en ik af en toe aanwijzingen geven.
'Zozo, dus drie leden van de kudde oenen willen een teampje sluiten?'
Ik kijk om. Het meisje uit district 2 staat onder ons. Het meisje komt echter niet het toestel in. Lachend steekt Minerva haar tong naar het meisje uit.
'Je komt lekker niet omho-oog!' lacht Minerva.
Het meisje kijkt woedend, en probeert het eerste toestel op te komen, waar Ceilena nog op zit. Het is te hoog om bij Ceilena's benen te kunnen. Als je valt, dan val je op een mat. Het is natuurlijk niet leuk als alle tributen geblesseerd zijn in de spelen, dan sterft iedereen een natuurlijke dood. Minerva springt van toestel naar toestel verder. Ik doe het wat voorzichtiger, maar ik kom ook een aardig eindje. Ceilena lijkt het wat meer op gevoel te doen.
'Rechterhand naar links!' roept Minerva.
Met nog wat aanwijzingen bereikt Ceilena op, terwijl het meisje, na een paar keer vallen, omhoog is.
'Ik kan jullie trucje ook hoor,' lacht ze, 'Ik ben Clary.'
'Maar ik ben sneheller!' lacht Minerva, terwijl die een heel rondje springt en weer terugkomt bij Ceilena en mij.
Geërgerd klimt Clary terug en gaat ze naar het messenonderdeel. Dat onderdeel wil ik ook proberen, alleen de kleine wapens. Het soort wapens wat je wel eens in rugzakjes aantreft, want ik ga niet naar de hoorn. De niet-beroeps die dat proberen en niet snel genoeg zijn, zijn er geweest, en wij willen geen van drieën de eerste dag dood zijn.
'Nu de blaaspijpjes?' vraagt Minerva, 'Ceilena, denk je dat dat lukt? Denk je dat je de pop in kan schatten?'
'Ik ben dan blind, maar ik ben al 14, ik ben getraind in alle technieken om waar te nemen zonder zicht. Ik ben namelijk blind geboren, dus ik moest wel,' zegt ze met een glimlach.
Haar roodblonde haar doet ze in een staartje, zodat het niet in de weg zit. Vervolgens lopen we alledrie naar de blaadpijpjes. Dat zijn nootgeval-wapens. Niet om te doden, maar als je iemand op een pijnlijke plek raakt, dan houdt je die lang genoeg tegen om te vluchten. Als we eenmaal bezig zijn, blijkt Ceilena een natuurtalent met het blaaspijpje. Ceilena schiet keer op keer in de ogen of daar vlak bij, in de pop. Als we een beroeps zo raken, hebben we de tijd om ook Ceilena in de boom te krijgen, voor de beroeps haar grijpt. Ceilena moet namelijk door ons gestuurd worden, maar als we dat goed doen, komt Ceilena prima omhoog. Mijn intuïtie was zoals vaker juist, Ceilena is niet iemand die er meteen aan gaat, ze kan overleven, als wij drieën samenwerken.