004 The sharingan

Toen ik terug was in de schuilplaats van Orochimaru pakte ik de vinger uit mijn zak. Ik liep al starend naar mijn kamer toe. Wat voor verassingen zouden er in deze vinger zitten? Ik legde de vinger voor mij niet op de grond. Ik pakte mijn kunai en sneed mijn pols open. Mijn bloed druipte op de grond. Ik tekende een cirkel om de vinger heen. Ik sloot mijn ogen en begon wat te zingen in een brabbel taal. Ik voelde mijn chakra door mij heen stromen terwijl ik maar door zong. Na drie uur was ik nog steeds bezig. Ik snap het wel, ik bedoel de sharingan is niet niks! de vinger begon te gloeien, dit betekende dat ik de chakra eruit mocht zuigen. Ik pakte de vinger op en begon te zuigen. De chakra die ik eruit zoog was krachtig. Plotseling liet ik de vinger vallen. Mijn spieren verkrampten. Mijn ogen begonnen te branden alsof iemand een hete pan met water erover heen gooide. Ik viel hulpeloos achterover. Gillen lukte niet, want ook mijn tong was bezig met verkrampen. Ik voelde iets warms van mijn ogen naar mijn mond toe lopen. Het was mijn bloed. Mijn foking ogen waren aan het bloeden! De pijn werd steeds heviger totdat ik flauwviel.

Ik weet niet waarvan ik schrok, maar ik schrok gewoon. zonder dat ik het wilde begon ik keihard te gillen. 'AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!!' Ik sloeg mijn hand op mijn mond. Niet schreeuwen gek! Dacht ik bij mezelf. Ik stond op, maar ik kon nauwelijks mijn evenwicht behouden. Ik liep wankel naar mijn wasbak toe. 'Wtf heeft die Itachi mij aangedaan?!' zei ik tegen mezelf terwijl ik mijn ogen bekeek in de spiegel. Op mijn wangen zat opgedroogd bloed. Nu al opgedroogd? Hoelang ben ik wel niet bewusteloos geweest?! Ik keek naar mijn ogen. Niets bijzonders. 'Als Itachi me dood wilde was dat wel mooi mislukt! HA!' Ik wankelde naar een gat in mijn muur. Het was ochtend. Shit! De deur van mijn kamer sloeg open. In de deuropening stond een meisje met lang zwart haar, zilvere ogen en een rode kimono. 'Alles goed?' vroeg het meisje. Ik knikte en liep naar haar toe. 'Ben je dronken? Je loopt namelijk raar.' zei ze terwijl ze naar mijn poging keek om naar haar toe te lopen. 'Gaat wel.' Zei ik lachend terug. Het meisje in de deuropening was een jeugd vriendin van mij. Toen ik overliep naar Orochimaru ging ze me achterna. Ik vind dat ze te lief is om zo'n wrede man als Orochimaru te dienen. Haar naam is Neko. We liepen samen naar de eetzaal. Neko ondersteunde mij. 'Is dat bloed van jou of van iemand anders?' vroeg ze ervanuitgaand dat ik zou antwoorden dat het niet mijn bloed was. 'Nee, het is mijn bloed.' antwoordde ik alsof het me niet interesseerde. Neko stopte met lopen en keek mij aan. 'Je ogen zijn anders.' zei ze bezorgd. 'Echt? Ik heb niks gezien.' antwoorde ik. Neko negeerde het en liep samen met mij verder. Toen we aankwamen in de eetzaal namen we plaats aan een tafel ergens in een hoekje. Neko schepte was vieze prut op haar bord en keek mij aan. 'Lord Orochimaru heeft mij op een special missie gegeven.' Zei Neko stralend. Ik hield me hoofd een beetje scheef en keek haar aan. 'Wat voor een missie?' vroeg ik. 'Ik moet een forbidden jutsu stelen.' antwoordde ze terwijl ze nog steeds straalde. Ik keek bezorgd. 'En waar is die jutsu dan?' vroeg ik weer. 'In Sunagakure.' zei ze terwijl ze naar haar eten keek. Ik verslikte me in mijn eigen speeksel. 'Gek! hoe wil je dat doen? En waarom koos Orochimaru jou?!' schreeuwde ik terug. Neko keek me vol vertrouwen aan. 'Het zal me lukken als jij met mij mee gaat.' zei ze. Ik moest wel met haar meegaan, anders zal ze het niet overleven, maar ik weet wat ons te wachten staat, misschien moeten we wel vechten tegen de Kazekage. Ik slikte en knikte ja naar Neko. Neko lachtte schattig en at haar eten op.