Hoofdstuk 1 ~Lily pov~

Pov Lily

'Pas je wel op, liefje?' vraagt mijn moeder bezorgd.
Ik knik en glimlach naar mijn ouders terwijl ik Petunia's blik zo veel mogelijk probeer te ontwijken. Mijn blik glijd over de mensenmassa en ik probeer Severus te vinden. Ik schrik op door een jongen die in volle vaart met zijn karretje tegen me aan knalt. Zonder op of om te kijken zet hij zijn karretje weer in de goede baan en rent verder.
'Hé kijk eens uit!' roep ik de jongen na terwijl ik over mijn arm wrijf. Hij draait zich om en kijkt me even arrogant aan voordat hij weer verder loopt.
Als het fluitje gaat schieten de tranen me in de ogen. Ik wil heel graag naar Zweinstein maar ik wil geen afscheid nemen van mijn ouders.
'Ga maar gauw lieverd anders vertrekt de trein zonder jou!' mijn moeder glimlacht naar me en trekt me naar zich toe voor een knuffel. Als ik iedereen geknuffeld heb grijp in de mand van Caramel, mijn kat, stap de trein in en leun uit het raam voor nog een zoen. Langzaam komt de trein in beweging en neemt me mee naar een hele andere wereld. Ik plof neer op de bank. Mijn ogen kijken een beetje wazig naar buiten als ik het laatste gesprek met Petunia herhaal in mijn hoofd.


'Je bent echt een freak!' sist Petunia.
'Ik ben geen freak! Het is vreselijk dat je dat zegt!'
'Dat is anders wel waar je heen gaat. Een speciale school voor freaks. jij en die jongen van Sneep ... gedrochten, dat is wat jullie zijn! Het is maar goed dat ze jullie weg stoppen in een school ver van de bewoonde wereld. Dan zijn jullie geen gevaar voor ons!' sneert ze
Mijn ogen schieten vol met tranen bij die woorden.'
'Dat dacht je anders niet toen je die brief naar Perkamentus stuurde en je hem smeekte of jij ook mocht komen!'
'Ik smeekte helemaal niet!'
'Ik heb zijn antwoord gelezen en dat was heel vriendelijk,' vertel ik haar triomfantelijk.
'Je ... je hebt wat? Dat was mijn post hoe kon je? roept ze schril

Ik wordt ruw uit mijn gedachtenstroom gehaald als de coupé deur open gaat. Ik richt mijn blik even op de deur en zie de jongen binnen komen die op het perron tegen me op botste met drie andere jongens in zijn kielzog. Snel kijk ik weer naar de weilanden die voorbij razen als ik me bedenk dat mijn gezicht nat is van de tranen.
'Hé, hallo,' klinkt een stem.
Met de mouw van mijn shirt veeg ik mijn tranen weg voor ik weer op kijk.
'Hallo,' zeg ik en ik kijk de jongen aan die tegen me praatte. Hij heeft bruin haar en een vriendelijk gezicht.
'Ik ben Remus Lupos,' glimlacht hij en hij steekt zijn hand naar me uit.
'Zo nu al aan het flirten Remus!' roept een jongen met zwart haar dat licht krult en tot net over zijn oren komt. Hij heeft een grote grijns op zijn gezicht, en net als de rest van de jongens heeft hij zijn schoolgewaad al aan.
'Nee Sirius ik doe aardig en ik stel me voor,' zegt Remus beledigd.
'Hoi ik ben Lily,' zeg ik met een glimlach en ik pak zijn uitgestoken hand aan. 'En jullie zijn?' vraag ik aan de rest terwijl ik Remus' hand los laat. Ik kijk de jongens één voor één aan.
'Sirius Zwarts,' zegt de jongen gewichtig die Remus aan het plagen was.
Nu richt ik mijn blik op een kleine jongen met kleine oogjes en vaal haar.
'Peter Pippeling,' zegt hij snel als hij mij ziet kijken.
'En ik ben James Potter,' verkondigd de laatste jongen in de coupé trots.
'Ja en jij liep tegen mij aan met je karretje. En liep door zonder je te verontschuldigen!'
James grijnst en kijkt me brutaal aan. 'Nou het spijt me vreselijk.'
Ik zucht en rol met mijn ogen. Dan vervliegt mijn belangstelling voor de vier eerstejaars tovenaars en kijk ik maar weer naar buiten. de jongens beginnen luidruchtig met elkaar te praten en al snel zijn ze mij helemaal vergeten. Ik trek mijn benen op en sla mijn armen erom heen. Met mijn hoofd leun ik tegen het glas van het koele raam terwijl de nette weilanden gevuld met koeien die lekker staan te grazen voorbij razen. Dan schuift de coupédeur opnieuw open. Dit keer komt Severus binnen. Ik besteed er geen aandacht aan en kijk weer naar de grazende koeien. Hij wurmt zich langs de jongen en gaat dan tegenover me zitten.
'Ik wil niet meer met je praten,' fluister ik met gesmoorde stem en met nieuwe tranen in mijn ogen.
'Waarom niet?!' vraagt hij me geschrokken.
'Tuuntje heeft een hekel aan me omdat we haar brief hebben gelezen!' fluister ik en er rolt een traan over mijn wang.
'Nou en?'
Nou en? Nou en? Ze is mijn zus hoor!'
'Ze is maar een...'