Proloog

Daar loopt ze weer. Achter haar naam ben ik nog steeds niet gekomen. Hoe zou ze heten? Mijn ogen beginnen te prikken als ik bedenk dat ik haar nooit zal kunnen krijgen, want ze is waarschijnlijk een dreuzel. Anders had moeder haar wel gekend. Als ze dan toch een heks is, is ze een modderbloedje. Vanuit de holle boom waar ik altijd in zit, kijk ik naar haar. Volgens mij heeft ze me nog nooit gezien. Ik duw mijn hoofd nog iets verder naar buiten om haar nog beter te kunnen zien. Dan gebeurt er iets ongelofelijks. Ze kijkt naar me en schenkt me een warme glimlach waarop ik een beetje sullig teruglach. Dan kijkt ze weer weg, en gaat verder met waar ze mee bezig was. Ze rent met een meisje over het grasveld. Zou het een vriendin van haar zijn? ‘Lily’ roept ze. Lily…. Zo heet ze dus. Die naam past inderdaad wel bij haar, wat een mooie naam! Net zoals zij….. ik droom weg als ik aan haar denk. Dan hoor ik het andere meisje opeens gillen. ‘Lily, dat hoort niet! Waarom doe je dat?!’ Dan zie ik wat ze heeft gedaan. Ze heeft een bloemetje in haar hand en laat het open en dicht gaan. Mijn hart maakt een sprongetje. Ze is dus echt een heks! Dan komt ze bij mij op school! Ik kom achter de boom vandaan, waar ik gelijk spijt van krijg als het andere meisje me verschrikt aan kijkt. ‘Je bent geen freak!’ Lily kijkt me blij aan omdat ik haar niet raar vindt. ‘Je bent een heks!’ roep ik uit. ‘Een heks’ gilt ze, ‘doe is even normaal man.’ Ze rennen weg en Lily roept ‘Petunia, luister maar niet naar hem, hij is gek’. ‘Nee, nee, je bent echt een heks. En dat is niet raar hoor, ik ben een tovenaar!’ Petunia begint me keihard uit te lachen. ‘Luister maar niet naar hem. Kom mee!’. Lily loopt achter Petunia aan, en laat mij alleen achter.