Seventy - Seven~

Sky ging aan het einde van mijn bed zitten.
Noa's telefoon ging ineens af.
"we moeten terug van Aaron, hij zegt dat we iets moeten doen." zei ze en keek naar Liam.
"moet ik ook weer mee?" vroeg Sky zuchtend.
"NEE!" riepen Liam en Noa.
"mooi dan kan ik bij Niall blijven." zei ze lachend.
Noa pakte mijn oude kleding, onze telefoons en de map die op tafel lag en nam die mee.
"waar was dat voor nodig?" vroeg ik.
"geen idee." zei Sky dromerig.
Ik keek naar haar en zag dat ze aan het genieten was van de zon.
"je hebt het echt gemist of niet?" zei ik lachend.
"zeker. Ik kan me de laaste keer niet eens meer herinneren." zei ze.
"konden we maar weg hier." zei ik zuchtend.
Sky keek naar me.
Haar ogen waren ineens goud/geel door de zon.
Ik vond ze prachtig net als Sky zelf.
"je wil zeker weg." zei ze.
"ik zou er alles voor over hebben." zei ik.
"eet je bord leeg en kleed je om. Ik heb een idee." zei ze en keek rond op de gang.
ik at zo snel ik kon mijn bord leeg en kleede me om.
"hoe gaan we?" vroeg ik.
Sky deed de deur op slot en klom uit het raam.
"kom je nog?" vroeg ze.
Ik klom uit het raam en hield me vast aan haar.
Ze gaf me haar vest dat ik meteen aan trok.
"deze lijkt wel op die van mij." zei ik.
"ik leef met jongens die al vechten om een bank, dus van kleding hoef je daan ook niet veel te verwachten." zei ze.
Ze trok me op haar rug zoals altijd.
"hou je goed vast." zei ze.
Ik hield me zo goed vast als ik kon.
"heb je dit wel vaker gadaan?" 
"nee." zei ze en sprong.
Ze leek ook nergens bang voor te zijn.
ze greep een boom vast.
"ben je al bang?" vroeg ze.
"nee." loog ik.
Tuurlijk was ik bang.
Dat zou iedereen zijn als je uit een raam sprong van 5 hoog.
"dat is jammer." zei ze en klom van de ene boom naar de andere.
Ze leek wel een aapje.
Maar dat maakte me niet veel uit.
Ze stopte even met klimmen en kee naar het uitzicht.
"nu wel?" vroeg ze opnieuw.
"nope." zei ik lachend.
"hoe ver moet een vampier gaan om een jongen bang te maken?!" zei ze tegen zichzelf en klom verder.
Ik vond het wel schattig dat ze tegen zichzelf praate.
Ze klom een langs een grote rots omhoog.
Ineens zette ze me neer en ging op de grond liggen.
"even pauze." zei ze.
Ik keek naar beneden.
We waren boven een groote waterval gestopt.
Misschien was hij wel duizende meters hoog.
"nu wel?" vroeg ze.
Sky stond ineens naast me en keek recht in mijn ogen.
Haar ogen waren groen net als die van Harry.
"nee, het is mooi hier." zei ik.
Het uitzicht was net een schilderij.
We keken elkaar aan.
"dat had je niet moeten zeggen." zei ze.
Ik begreep haar even niet. 
Zou ze alles gaan veranderen?
"hoezo?" vroeg ik voorzichtig.
Ze pakt me vast en zette zich af.
We vielen supersnel naar beneden.
Ik trok me tegen haar aan en sloot mijn ogen.
Dit werd mijn dood!
Ze pakte iets vast.
"je kan je ogen open doen." hoorde ik.
Sky had me stevig vast.
We hingen naast de waterval aan een touw.
Mijn hart ging als een gek tekeer.
Ze liet me rustig op een platte rots zitten.
Ik zocht naar lucht.
"waarom probeer je me bang te maken?" vroeg ik.
"dat moet je maar al te goed weten." zei ze en liet zich in het water vallen.
"wat bedoel je?" vroeg ik toen ze uit het water omhoog kwam.
"je had niet moeten liegen, je moest me je niet leuk laten vinden en je moest al echt niet denken dat Zayn en ik iets hebben." zei ze.
"hoe wist je dat allemaal?" vroeg ik.
"ik ken genoeg mensen." zei ze lachend en dook weer onderwater.