(no subject)

Om 4 uur, als de school gedaan was, ging ik terug naar huis. Morgen zou mijn moeder terug naar huis komen. De dag verliep zoals gewoonlijk.
De volgende ochtend ging ik weer naar school en als ik terug thuiskwam stond mijn moeder me al op te wachten. Ik gaf haar een zoen, we gingen naar binnen en dan vertelde ik haar het hele verhaal over de anderhalve maan en over de reden van hun scheiding.
"Als dat zo zit moet ik denk ik eens met je vader gaan praten." zei moeder.
De dag vloog voorbij.De volgende morgend, ik lag nog in bed. Beneden hoorde ik stemmen. 'Waarschijnlijk is moeder weer aan het bellen met één van haar vriendinnen', dacht ik. Mijn buik rommeld, ik heb enorme honger. Ik kleed me aan, kam mijn haren, poets mijn tanden en loop naar beneden. Wat? Hoe? Huh? 'Vader?' mompel ik. 'Ja Tenzin, ik heb je brief gekregen en ben toen direct naar je moeder vertrokken. We hebben heel de nacht nodig gehad om het uit te praten, maar het is nu allemaal terug goed. Bedankt Tenzin, je hebt mijn ogen weer geopend. Je moeder en ik hebben besloten om samen hier te wonen, want ik geef toe dat mijn huis echt een krot was. En om te vieren dat we weer samen zijn heb ik koffiekoeken en pistolets gekocht!' vertelde vader. 'Wow, vader, ik... ik... ik hou van jou, van jullie allebei!' zei Tenzin met tranen in z'n ogen. Het was een geweldige dag. Tenzin ging met moeder boodschappen doen en daarna ging hij met vader het gras maaien. Maar het hoogtepunt van de dag was toch de cinema! En elke dag was weer een nieuw avontuur. Op latere leeftijd leerde Tenzin een meisje kennen en trouwde met haar. Ze kregen 4 kinderen, genaamd: Nergui, Batzorig, Bolorma en Temujin. Tenzin vertelde het verhaal van de anderhalve maan aan zijn kinderen en zei dat ze later, als zij kinderen hadden, het verhaal moesten doorvertellen en zo het verhaal over de hele wereld moesten verspreiden. Tanzin stierf de dag voor zijn 100ste verjaardag, in zijn bed en met een glimlach op zijn gezicht. De dag ervoor was hij nog een tattooshop binnengegaan om de anderhalve maan op de plaats van zijn hart te laten zetten. Maar het voornaamste is dat hij stierf met een glimlach en zijn dagboek in zijn hand. Zijn vrouw pleegde een week na Tenzin's dood zelfmoord omdat zij dan terug bij haar Held zou zijn. Hun kinderen waren intussen al getrouwd, kregen kinderen,... En elke keer als er iemand iets over Tenzin zei, lachte men en zei men:' Tenzin, onze held!'