Twenty-eight.

Als de bel gaat spring ik op en sprint ik naar de deur. “Abby!” gil ik als ik de deur open en recht in Abby’s gezicht kijkt. Ik sleur haar mee naar de kamer, waar de jongens zich al klaarmaken om weg te gaan. “Thanks guys! You’re great friends!” roep ik ze nog na als de deur achter hun dichtvalt. Dan nestel ik me half over Abby heen op de bank. “So mister Horan... This is our second appointment. Tell me what’s wrong.” zegt ze met een opgezette stem. Ik grinnik. “Okay, serious now. What happened honey?” vraagt ze dan. “I had a really worse nightmare.” begin ik. De rillingen lopen over mijn rug. “It was about Harry, he was making fun of me. And he was distreating me. And-“ dan begin ik weer te snikken. “It looked so real!” snik ik. “Shh, it was just a dream Nialler! He doesn’t hates you! I’m sure about that! You’re like a brother for him.” sust ze me terwijl ze mijn tranen wegveegt. “And have you told it to Liam already?” vraagt ze dan. Ik knik. “How did he react?” ze kijkt serieus. “Very well actually. He comfort me really good. I’ve told him everything, also about... you know...” ik slik even “that I wanted to make an end of my life…” Ik zie dat zij het ook even moeilijk heeft. Ze bijt op haar lip en veegt een pluk haar uit haar gezicht. “He was really startled.” zeg ik dan. Ze knikt. “I can understand that. He doesn’t want to miss you too. Just like me. We can’t live without you Nialler!” zegt ze. Dan glimlacht ze. “You’re a great guy.” er verschijnt nu ook een glimlach om mijn mond. “Thanks Ab, you’re the best friend a boy can ever wish.” zeg ik terwijl ik haar een knuffel geef. Zij zorgt er altijd voor dat ik me beter voel.