[024]

Isaiah Timber

Met z’n tweeën luisteren we naar een of andere nieuwe hit op de radio. Opeens verstoort een raar geluidje de beat van het nummer. Vragend kijk ik om me heen. Zover ik weet is maakt geen van mijn bezittingen dat geluid. Kim heeft echter een blik van herkenning in haar ogen en grijpt naar haar broekzak. Ze vist een blauw mobieltje uit haar zak en ontgrendeld hem. ‘Jared,’ mompelt ze en ze drukt op enkele knopjes om het bericht te openen. ‘Is het goed als hij ook mee-eet zodadelijk? Zijn moeder moet overwerken en hij kan niet zelf koken omdat hij om 7 uur moet gaan wachtlo-, zijn huiswerk moet doen.’ Die onderbreking was een beetje raar maar schouderophalend stemde ik toe.
‘Doe jij even open?’ roep ik naar mijn vader die onderuit gezakt op de bank zit. Ikzelf houd het vergiet met spaghetti boven de gootsteen en Kim is druk met de saus door het gehakt te roeren. Het aroma in de keuken is heerlijk en ik krijg er gelijk honger van. Als ik mijn oren spits, hoor ik ongemakkelijke begroetingen bij de deur. Elan stelde Jared en Paul even voor en verscheen kort daarna in de keuken.
Elan drukt even een kus op mijn wang en kijkt dan goedkeurend naar het eten dat bijna klaar is. Als hij weer naar de kamer loopt om het eind van de voetbalwedstrijd te zien worden twee armen om mijn middel geslagen. De warmte spoelt gelijk door mijn aderen. ‘Hey,’ klinkt het hees in mijn oor. ‘Hey,’ stoot ik zachtjes uit.
Met zijn allen zitten we verspreid door de kamer. Pap en Elan zitten samen op de bank een of andere basketbal wedstrijd te kijken. Daarnaast zit Jared met zijn arm om Kim heen. Paul en ik hebben de fauteuils in beslag genomen.
Met een rode veeg nog in zijn mondhoek, staat mijn broer al weer op om nog een berg op zijn bord te scheppen. Jared trekt Kim naar zich toe en drukt een kus op haar wang daarna complimenteert hij haar liefkozend met de kookkunsten. Ze wendt haar blik even kort naar mij en laat een steels glimlachje zien. Ik glimlach terug en laat haar rustig met de eer strijken.
‘Oh, Jared,’ begint Kim waardoor ze –natuurlijk- gelijk zijn aandacht heeft, ‘ik blijf vanavond hier logeren.’ Jared kijkt mij en Elan even schattend aan maar knikt dan gewoon. Best raar eigenlijk, alsof hij alles van haar moet weten…
Vijf minuten voor zeven staat Jared op. Hij kust Kim nog even liefdevol, knikt ons nog even toe en loopt dan door de deur naar buiten.
Tegen een uur of negen jaagt Kim Paul eg met het excuus dat ze wil beginnen aan een ‘meidenavondje’. Ik keek haar pruilend aan. ‘Ik jaag Jared toch ook niet weg.’
Na nog een beetje te hebben gemokt over het vertrek van Paul, besluit ik dat ik maar beter van deze avond kan genieten. Meidenavonde zijn zeer zeldzaam in mijn leven. Vooral omdat ik geen zus of moeder heb om het mee te doen. Alles kwam eraan te pas: huidmaskers, nagellak, kleding matchen, haren vlechten, drama films, Ben&Jerry ijs, alles.
De volgende ochtend werden we naast elkaar wakker met lege bakjes ijs op ons schoot en onze haren nog gevlecht. Met een schorre stem wekte ik Kim en als twee zombies strompelde we naar beneden om te ontbijten. Pap begroette ons en lachte smakelijk.
Om een uur of 11 verscheen Paul op de stoep met een ernstig gezicht. ‘Ik moet je iets vertellen.’