Hoofdstuk 14

Het was een hele zalige nacht met Lisa. Ze is heel anders dan haar vader. Hij is een moordenaar en zij niet. Ik voel me heel goed bij haar en vertrouw haar ook. “Lisa wil je mij iets beloven?” “Ja natuurlijk.” “Als er iets met mij gebeurd hé wil je dan heel goed samen met Marion voor Florisje en Floriane zorgen?” “Ik beloof het.” Ik ben nu wel wat gerust. Weten dat mijn kindjes veilig zullen zijn als ik er niet meer zal zijn. Marion heeft me ook beloofd om goed voor ze te zorgen. Ik mis Wolfs nog steeds. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan hem denk. Iedereen zorgt heel goed voor mij. Lisa en Marion het meest.

De volgende dag hebben we een gijzeling in een school. We gaan er naartoe. We proberen de gijzelnemer tot bedaren te brengen maar het lukt niet. Een uur lang proberen we op hem in te praten maar het helpt niet. We besluiten om binnen te vallen. Het lukt ons om de gijzelden mee te nemen maar dan merkt het de jongen en hij schiet recht richting Marion. “Marion nee!” Ik spring voor Marion en de kogel raakt mij. Ik hoor Marion mijn naam schreeuwen. “Eva kom op meis blijven vechten.” “Ik wil niet meer vechten Marion. Het is voorbij.” “Nee Eva zeg dat niet. Blijf bij mij. Eva blijf bij mij doe me dat niet aan.” “Het spijt me.” Ik voel de pijn door heel mijn lichaam maar ik weet dat het zo weer voorbij zal zijn. Dan heb ik eindelijk rust. Ik ben zo moe van al dat vechten. Misschien vinden jullie mij laf maar ik ben echt doodop. Hier eindigt het voor mij. Ik weet dat mijn dochters veilige zijn bij Lisa en Marion en zo kan ik nu met een rust gevoel sterven.

*Lisa*
Een week na de dood van Eva. Ik ga met Florisje en Floriane en met de rest van het team naar de begrafenis van Eva. De mis is prachtig. Na de mis brengen we Eva naar haar graf en die ligt naast die van Wolfs. Ik heb nooit begrepen wat ze in die Wolfs zag maar ik weet wel dat het haar ware liefde is en ja liefde maakt nu eenmaal blind. Lieve Eva dank je wel voor alles en ik zal je nooit vergeten. Jij bracht kleur in mijn leven. Kleur en zonneschijn. Met Florisje en Floriane in mijn hand verlaat ik het graf van Eva.

Einde