Hoofdstuk 13

Maanden gaan voorbij en Eva blijft bezig met een helse zoektocht naar de moordenaars van Wolfs. Ze slaapt niet meer,drinkt en eet niet meer. Ze is gewoon een hoopje ellende. Niemand weet wat ze kunnen doen. De Eva van Dongen is er gewoon niet meer. Maar dan bevalt Eva en is ze helemaal anders. Ze bevalt van een zoontje en een dochtertje en zoals ze al zei op de begrafenis noemt ze haar kindjes Florisje en Floriane. Ze zorgt heel goed voor de kindjes. Ze lijken enorm veel op Wolfs en daar is Eva blij om. Zo is Wolfs altijd bij haar. Ze krijgt heel veel steun van Marion,Romeo en Ellis. Ze staat er niet alleen voor.

Op een dag komt Lisa naar haar toe. Eva snapt het niet. “Hoi, kwam kijken hoe het met de kindjes gaat.” “Het gaat goed met ze behalve dan dat ze zonder vader moeten opgroeien dankzij jouw vriendje en vader!” “Het spijt me echt. Mag ik ze eens zien.” Eva twijfelt eerst maar laat het dan toe. “Wat zijn ze mooi en lief.” “Dank je.” Lisa komt sinds dien altijd langs en ik moet zeggen het doet me wel goed. Ze helpt me er ook doorheen. Ik denk dat ik verliefd aan het geraken ben op Lisa. Het is zo’n lieve meid. Ik snap echt niet wat ze in die Peer ziet. Twee maanden later. Ik ga uit met Lisa. Het is enorm gezellig en als we weer thuiskomen, kust ze me en ik kus haar trug. We gaan dan naar de slaapkamer en daar volgt een lange nacht.