Twenty-four.

Liam is al naar beneden, en ik besluit om me ook maar eens aan te kleden. We hebben tenslotte nog een interview, en we zijn al heel laat. Ik vraag me af wat Paul daar van zal zeggen, want hij heeft een hekel aan te laat komen. Nou ja, dat zien we dan wel weer. Ik trek simpele kleren aan en strompel de trap af. Een vieze brandlucht komt me tegemoed. Ik grinnik. Zayn zal wel weer aan het koken zijn. Dat zal ik Abby ook maar eens vertellen, want hij kan écht niet koken. Tot mijn grote verbazing zit Zayn gewoon op de bank te praten met Liam. Ik loop ze voorbij richting de keuken, waar zich een rampscenario afspeelt. Ik kom de keuken binnengelopen en zie Harry een pan met bruine, verschrompelde eieren boven de prullenbak houden. Louis staat er grijnzend naar te kijken en perst onderstussen sinasappels. Als ze door hebben dat ik de keuken binnen ben gekomen stoppen ze allebei met waar ze mee bezig zijn en kijken ze me aan met een beteuterd gezicht. “Your eggs are burned...” zegt Harry verdrietig. Ik moet lachen. “We’re happy to hear your famous laugh again.” grijnst Louis. “Okay, but serious now, I’ll eat cornflakes or something, because we’re already late.” zeg ik serieus. “The interview is replaced. We’ve called Paul. He’s okay with it, because we told him you are ill.” zegt Harry. Ik zucht opgelucht, waarop ze grijnzen. “So, are you guys still making breakfast for me?” vraag ik met een grijns. Ze knikken lachend en gaan verder met waar ze mee bezig zijn. Ik plof neer op de bank tussen Zayn en Liam in. Liam kijkt me onderszoekend aan maar gaat dan gewoon weer verder met zijn gesprek.