(17) Hi mom!

'Zora?' ik keek niet op, ik lag met mijn hoofd tegen het raam, maar buiten was er niet veel te zien. 'Hmm?' Georg glimlachte. 'Hoe gaat het nu?' vroeg hij. Ik keek hem verbaast aan. 'Met dat van je moeder.' zei hij. Ik zuchtte. 'Jah, goed zeker?' mompelde ik. Georg keek naar mij in plaats van de weg. 'Weet je, ik heb het daarnet niet willen vragen omdat ik dacht dat je zo'n antwoord zou geven als de rest erbij was.' zei hij. 'Kijk naar de weg, gek.' zei ik met een klein lachje. 'En daarmee denk je het onderwerp te vermeiden?' vroeg hij. Ik zuchtte weer. irritant geval, die Georg. 'Nee, en je vraag; ik kom er wel overheen.' zei ik. 'Nu tevreden?' Hij haalde zijn schouders op. 'Als er iets is, je weet mijn kamer zijn...' mompelde hij. Ik glimlachte. 'iK dacht dat je niet bij Bill en Tom woonde?' merkte ik lachend op. 'Oké, ik moet toegeven, voor het moment gebruik ik mijn kamer meer dan ik in het verleden deed, maar ik heb nog steeds mijn eigen appartement.' zei hij. ik knikte. 'Leuk.' zei ik kort. 'Ik toon het je misschien wel eens,' zei hij. 'Maar eerst bel je de opruimingsdienst om het een beetje op te ruimen?' probeerde ik. Hij lachte. 'Nee, ik ben Tom niet.' mompelde hij. 'Gelukkig maar, ik denk niet dat ik nog zo'n seksist aan zou kunnen.' lachte ik. 'Hij heeft natuurlijk wel gelijk...op sommige punten.' zei hij. Ik gaf hem een duw tegen zijn schouder, niet heel hard, maar toch week de auto verschrikkelijk uit. 'Jij bent een gevaar op de weg!' riep ik luid. 'ik? Jij duwt me, we mogen blij zijn dat er niet veel volk is vandaag. Of je had ons dood gekregen.' zei hij. Ik merkte Sarah op in de auto voor ons, duidelijk aan het lachen. 'Ik vraag me af wat zij nu denken dat we doen.' mompelde ik. Georg lachte. 'Ik weet niet, maar als ze het vraagt...gebruik zo veel mogelijk fantasie...' mompelde hij lachend. Ik glimlachte. Dan pas zag ik waar hij parkeerde...