(no subject)

We stonden allemaal klaar om naar beneden te gaan en op mijn teken gingen we zachtjes de 2 trappen, die nog niet kapot waren, af.
We zagen een man in de keuken staan. Hij had in elk hand 5 vlijmscherpe messen vast.
"Pas op, dit kan wel eens gevaarlijk worden!" zei ik tegen iedereen.
"Ja Tenzin! Dit kan wel eens heel gevaarlijk worden! Nee, wat zeg ik je? Dit wordt de gevaarlijkste avond van jullie leven!" zei de man.
Maar hij kende mijn naam! hoe kende hij mijn naam? Ik was helemaal in paniek!
"Hoe..." begon ik aarzelend.
"Hoe kent u mijn naam?" vroeg ik dan.
"Dat maakt nu niet uit!" riep de man.
Ik herkende die stem! Ik wist niet van waar, maar ik herkende die stem! Dat wist ik zeker! Is dat mijn vader? Nee, dat kan niet!
"Vader? Ben jij dat?" vroeg ik voorzichtig.
"Ja Tenzin! Ja, ik ben jouw vader!"
Ik voelde mijn hard bonzen tot in mijn keel. Ik begon te zweten. Ik voelde me misselijk. Ik wist echt niet meer wat ik moest doen.
"V... Vader, wat doe je hier?" vroeg ik mompelend.
"Allemaal achteruit! Dit kan wel eens een bloedbad worden!" zei mijn vader boos.
"Wacht vader, wat heb ik gedaan?" vroeg ik.
"Niets, mijn jongen! Niets!"
"Maar wat doe je hier dan? Heeft Tselmeg iets gedaan? Of Temudschin misschien? Of Batdorj? Wie, vader? Wie?"
"Niemand, Tenzin! Het is je moeder! Ik kan er niet meer tegen!"
"Maar waarom neem je dan wraak op ons? Dit is Tselmeg zijn verjaardagfeest! Jij hebt alles verpest! Vecht het dan uit met moeder, maar niet op dit feest van Tselmeg!"
"Ja, je hebt gelijk! Weet je? Ik zal alles terug betalen." besloot vader.
Vader ging weg en eindelijk kon het feest beginnen.
Het was nog even bekomen, maar verder was het lachen en feesten! Het werdt toch nog een toffe avond!