Hoofdstuk 1

"Jack Barakat? Dokter Jamie verwacht u in haar praktijk." meldt de receptioniste. Jack laat zijn voeten hem leiden en laat zich neervallen in een stoel aan het bureau van Jamie.

"Meneer Barakat..." begin ik rustig. "Ik hoef het allemaal niet te horen! Ik weet zelfs niet waarom ik naar hier ben gekomen. Het is niet dat mijn bezoek het verschil maakt. Het feit dat ik hier ben maakt niet dat Lily weer zal ontwaken... Integendeel... Als ik straks terug ga zal ze er net zo liggen als toen ik haar kamer verliet om hier mijn tijd te komen verdoen." onderbreekt hij me meteen. "Meneer Barakat, wil u...." probeer ik opnieuw. "Neen, ik luister niet. Ik ga! Ik laat me niet zeggen door een meisje van mijn leeftijd wat ik wel en niet moet doen. Je komt net van school, dan kan je onmogelijk weten hoe ik me voel! Laat staan dat je al iets gelijkaardig hebt meegemaakt! Je wordt zelfs niet geholpen! Hoe kan een meisje van 23 in godsnaam een eigen praktijk leiden en mensen steun bieden die het nodig hebben! Ik kan net zo goed tegen een vijfjarige mijn zorgen gaan uitleggen? Die kan me vast even erg helpen als jij! Ik ben niet gek hoor!" eigenwijs staat hij recht. "Ik weet dat u het moeilijk heeft, moest u iemand nodig hebben om mee te praten, dan mag u steeds terug komen. Ik ben er voor u. Weet dat u nooit alleen bent." deel ik hem nog vlug mee voor hij mijn praktijk verlaat.

Eerlijk gezegd wist ik dat dit een moeilijk gesprek ging worden. Jack gedraagt zich nooit naar zijn leeftijd. Als je internet nog maar doorzoekt kom je het ene na het andere kinderachtige feit tegen van hem. Het verbaasd me eigenlijk dat hij het zo lang heeft kunnen uithouden zonder hulp te zoeken.... Misschien is het net omdat hij zo kinderachtig is.
Ik neem mijn papieren bijeen en stel me recht om te vertrekken... Tot er op de deur geklopt wordt.
"Mag ik al terug komen?" Meneer Barakat zijn hoofd verschijnt alweer. "U was de laatste vandaag. Ik ging net lunchen. Maar als u zich klaar voelt om te praten, dan ben ik één en al oor voor u." Hij knikt eens en stapt mijn praktijk opnieuw binnen.Van een rare jongen gesproken...