4. Hoe het begon ~ Jonathan Richard Lophield
Als dat niet goed is ofzo mag je commentaar leveren 
Ik glimlachte toen Louis busje voor kwam gereden. Het busje dat ik al vele malen had gezien. Katie stapte voorzichtig uit en ik schrok even van het feit hoe knap ze eigenlijk was, een woord Waauw. Ze keek ietwat bang om zich heen. Ze slaat haar armen rond zich zelf en begin van haar ene been op het andere te springen. Waarschijnlijk om zichzelf warm te maken. Ik verstop mee wat beter achter de container als ze naar mijn kant kijkt. Ik adem diep in en trap tegen de container. het geluid gaat over het pleintje. Bang kijkt Katie om zich heen. Ze wil weglopen en ik sluip achter de container vandaan haar kant uit. 'Where you think you going?' Bromde ik in haar oor. Mijn hand ligt op haar mond en ze begin te spartelen in mijn armen. Ik houd haar nog wat steviger vast. Toen de jongens hadden gevraagd of hij haar de stuipen op het lijf wou jagen had ik volmondig nee gezegd, echt niet dat ik een onschuldig meisje bang zou maken, een trauma zou geven! De jongens hadden me toch over weten te halen. 'Auw damnit' zeg ik nu met een normale stem. ik laat haar los en grijp naar mijn vinger waar haar tanden in staan. Meteen draait ze zich om 'Hoi' zeg ik droog 'What rong with you?' woedend kijkt ze me aan. Toch zit er iets kwetsbaar in haar ogen en stem. Ik steek mijn hand uit 'Jonathan Richard Lophield, but please just call me Jonathan' ik kijk haar glimlachend aan. 'I gonna kill that boys' gromt ze. Ze steekt nu glimlachend haar hand uit 'Hay i'm Katherina Esmeralda McBrittan, nut please just call me Katie'
Er zijn nog geen reacties.