Seventy - Five~

Ik zat nog steeds buiten.
Ineens kreeg ik door in welke kamer Niall lag.
Ik stond op en keek door het raam van de kamer.
Niall lag alleen net als in Noa's visioen.
Het raam stond op een kier.
Ik klom via het raam naar binnen.
Er lag een map op tafel met Niall's naam erop.
Ik pakte de map, ging in het raam kozijn zitten en las erin.
Het enige dat ik kon vinden was dat Niall bloed verlies had.
"Sky ben jij dat?" hoorde ik.
Ik keek naar Niall en zag hem een beetje wazig naar me staren.
"je moet rusten." fluisterde ik.
Niall ging rechtop zitten.
"waarom deed Samuel dat?" vroeg hij.
"je kan het maar beter niet over mensen hebben die er niet meer zijn." zei ik.
Niall dacht na.
"wie heeft de moed gehad voor dat?" vroeg hij lachend.
De andere liepen naar binnen.
Louis duwde me net als in Noa's visioen tegen de muur.
Maar dit keer kneep hij mijn keel dicht.
"Lou laat haar gaan!" riep Niall en sprong uit het bed.
Hij maakte een rare beweging.
Ik schopte Louis van me weg en ving Niall op.
"je moet echt uitkijken met wat je doet." zei ik.
"daar heb je gelijk in." zei Niall lachend.
Liam hielp me Niall terug in het bed te leggen.
Ik bedankte Liam en ging weer in het raamkozijn zitten.
"maar wie heeft Samuel..."
Ik keek uit het raam en luisterde naar wat er buiten gebeurde.
Ineens wees iedereen naar mij.
Het ging over Samuel.
Sommige dingen moesten gewoon.
Louis trok me uit het raamkozijn.
"jij, Liam en Noa blijven hier vanavond." zei Louis.
Ik knikte en bleef op de grond zitten.
"ik kom zo terug, ik ga even wat kleding halen voor Niall." zei Noa.
Ze liep met de andere weg.
Liam schoof met wat stoelen en ging uiteindelijk liggen.
Ik gaf hem een deken en ging toen in het raamkozijn zitten.
Niall en Liam lagen precies hetzelfde.
"ben je er als we wakker worden?" vroeg Niall.
"ja, maar als een zuster komt ben ik verstopt."
Niall moest lachen.
"geloof haar nou maar, een vampier houd zich aan zijn woord." zei Liam.
Ze sloten hun ogen en vielen in slaap.
Ik zag hoe de straten vol stonden met auto, leeg werden en hoe de lichten veranderde.
Het was s'nachts mooier dan in de ochtend.
Noa sloop naar binnen en sloot de deur.
"hoe kwam jij ongezien binnen? Ik moet steeds iedereen zijn gedachte veranderen of me omkleden in een witte jas." zei Noa.
"via het raam." zei ik lachend.
Noa legde wat spullen op tafel en kwam tegenover me zitten.
Ze gaf me een ring.
"je moet die dragen van Jack." zei Noa.
Ik deed de ring om en voelde dat ie meteen aan met vinger hechte.
"die ring hecht zich gewoon vast." zei ik.
"ja ik weet het maar gelukkig staan ze wel."
Ik moest lachen.
We keken naar de jongens.
"ze zijn echt schattig als ze slapen." zei ik.
Noa knikte.