Seventy - Four~

Noa maakte me los.
"niet te geloven dat je hier drie dagen hebt gezeten." zei ze.
"Ze zouden me gisteren al op moeten halen." zei ik.
Ik stond op en liep samen met haar naar het pakhuis.
"gelukkig was ik in de buurt." zei ze.
"heb ik nog iets gemist?" vroeg ik.
"gisteren kreeg je een sms dat iemand vandaag langs zou komen." zei ze.
"eindigde het nummer op 823?" vroeg ik.
Ze knikte.
Shit mijn broers.
"we moeten snel zijn." zei ik en rende zo snel als ik kon naar het pakhuis.
Noa snapte er niets van maar rende net zo snel als ik.
Ik rende naar binnen en zag iedereen bij elkaar staan.
Ze bleken niet te zien dat wij er waren.
"wie is de volgende?" hoorde ik Samuel zeggen.
Ik keek rond en zag Levi.
Hij had Niall stevig vast.
Als hij Niall los liet zou hij zeker op de grond vallen.
Hij zag er niet al te best uit.
Zijn shirt zat onder het bloed.
Ik pakte een stuk hout dat ik achter een kist had verborgen en ging naast Samuel staan.
Samuel keek pas toen ik op zijn schouder tikte.
Zijn mond zat onder het bloed.
Veel dingen had ik toegelaten.
Ma en pa, mijn oude vrienden.
Maar dit ging te ver.
Mijn ogen verkleurde.
Ik pakte zijn schouder vast en stak het stuk hout in zijn hart.
"Sky..." zei Samuel.
Hij zakte op de grond.
"doe de groeten aan pa en ma." zei ik en draaide het stuk hout nog even.
Ik stak het stuk hout verder en liet hem los.
Zijn gezicht werd grijs.
Levi liet Niall los en rende op me af.
Noa pakt Niall vast en hield hem rechtop.
Levi duwde me tegen de muur.
"HOE KUN JE!?! Je eigen broer!" schreeuwde hij.
"ik heb geen broers. En als je niet weg gaat ben jij de volgende." zei ik.
Levi rende naar buiten en verdween uit het zicht.
Ik tilde Niall op en liep naar buiten.
"waar breng je hem heen?" vroeg Liam.
"een plek waar ze hem helpen." zei ik en rende weg.
De geur van Niall's bloed was sterker dan ik dacht.
Maar gelukkig was het ziekenhuis hier niet ver vandaan.
Ik liep naar binnen en riep naar een paar zusters.
Ze kwam al snel en legde Niall op een van de bedden.
"heb je gezien wat er is gebeurd?" vroeg één van de zusters die bij mij was gebleven.
"nee, ik liep langs een oud gebouw en zag iemand binnen liggen. Zo snel als ik kon heb ik hem hierheen gebracht." loog ik.
Ze schreef iets op.
"alles goed met jou?" vroeg ze.
"ja, ik voel me goed." zei ik en liep naar buiten.
Ik luisterde naar de gedachtens van de zusters om te weten waar Niall was.
Ze hadden het er niet over.
Ik besloot buiten tussen wat bomen te gaan wachten tot er iets was.
Het vest dat ik aan had gooide ik weg.
Het was maar beter dat ik geen teken meer van bloed in de buurt had.
Ik zat uit het zicht van mensen en luisterde naar de gedachte van mensen.