1.
Ik kreunde geïrriteerd toen mijn mobiel ging. Ik murmelde wat en nam mijn mobiel op. “Christina..” Mompelde ik half. “Chris!” Werd er door de telefoon gegild. “Met Anky! Er is morgenavond een concert van ONE DIRECTION!” Ik hield de telefoon op een afstand door het geschreeuw. “…Dus?” vroeg ik ongeïnteresseerd. Ik hoorde even niks meer, ze had vast een hartaanval gekregen. “DUS!? WIJ gaan daar heen!” kermde ze door de telefoon. Even dacht ik dat ik doof werd. Ik zuchtte hoorbaar. “Best, als jij zo nodig naar hun toe wilt.” Ik hoorde luid gejuich aan de andere kant, waardoor ik even moest grinniken. “Zullen we vanmiddag afspreken? Kunnen we alvast beslissen wat we aan doen morgenavond!” Ik dacht even na, ik zat nog in mijn pyjama, zo ver dacht ik nog niet eens. “Is goed.” Mompelde ik, terwijl ik mijn hoofd weer op het kussen liet vallen. “Tot dan, kus!” Hoorde ik nog door de telefoon. “Doeidoei, kusterug!” Ik glimlachte even, ik was wel blij met zo’n vrolijke vriendin hoor, maar soms draaide ze gewoon even door. Ik bleef nog enkele minuten liggen en stapte toen mijn bed uit. “Slapen gaat toch niet meer.” Mompelde ik in mezelf. Ik liep naar mijn kast en opende die. Mijn blik gleed over mijn kleding, Ik pakte een grijs shirtje, met een zwarte riem erop. Daarna pakte ik een lichte broek, zwarte pumps en wat accessoires. en verdween daarmee in de badkamer. Ik zette de douchekraan aan en kleedde me ondertussen uit. Ik stapte onder de douche en deed mijn dagelijkse routine. Toen ik klaar was draaide ik het water uit en stapte ik eronder vandaan. Ik droogde me af en kleedde me aan. Ik zuchtte even en keek naar de grote spiegel aan de muur. Ik glimlachte tevreden, nu nog afwerken. Ik pakte mijn make-up en begon me te fatsoeneren. Ik bekeek het eindresultaat. Ik glimlachte en duwde de deur open, en liep naar de trap. Ik was nog niet beneden of de deurbel ging. Ik lachte even kort, en liep toen naar de voordeur. Ik opende die en zag een vrolijke Anky staan. “Ank!” Ik glimlachte en omhelsde haar, ik drukte een kus op haar wang en liet haar binnen. Ik keek toe hoe Anky begon te ratelen over one direction.”Gaat ze weer.” Ik lachte, Anky kon nooit stil zijn.
Reageer (1)
Mooii,,
1 decennium geledenHet enige wat ik nu kan zeggen zijn :
Wat ben ik vreselijk jaloers op joun schrijfstijl.
Aboooo!
SNELL VERDERRRRRRRRRRRRRRR