35

---Harry---

‘Harry! Harry!’ Ik schrok op uit mijn gedachten doordat iedereen mijn naam riep. Ik keek recht in het gezicht van Justine en kon het niet laten om haar te kussen. Terwijl iedereen nog stond te roepen maakte ik een onverwachte beweging. Justine zweefde half boven de grond, alleen haar hielen raakten de grond nog. Ik had me voorover gebogen en mijn ene hand op haar onderrug gelegd terwijl de andere rustte op de bovenkant van haar rug. Ik kuste haar en zij nam mijn shirt vast. Ik stopte de kus en zette haar recht. Toen ze helemaal op haar voeten stond omhelsde ik haar nog een keer. ‘Ik bel je als ik thuis ben aangekomen, ik hou van je.’ ‘Oké, ik hou ook van jou.’ Zei ze terwijl ze me nog een vlinderlicht kusje gaf. Iedereen omhelsde elkaar nog eens en toen was het echt tijd om te vertrekken. ‘Kom.’ Zei Louis terwijl hij een arm om me heen sloeg om me mee te trekken. Ik zwaaide nog eens naar Justine en kreeg de tranen weer in mijn ogen. Ik hoorde de deur dicht vallen. We gingen de trappen naar beneden en ik werd goed ondersteund door Louis en Niall omdat ik niets meer kon zien. Mijn ogen waren bedekt met tranen. En ze hadden me ook vast omdat ze wisten dat ik nu het liefste terugkeerde naar Justine. Als mensen me zo zien denken ze waarschijnlijk dat ik het met haar uitgemaakt heb, of dat er iemand overleden is. Ik heb nog nooit zo hard gehuild voor een meisje, zelfs niet als ze het uitmaakte. Ondertussen zaten we in de auto en had ik me laten vallen tegen Zayn die naast me zat. De tranen waren al een beetje verbeterd, maar door het wenen waren mijn ogen vermoeid dus besloot ik die te sluiten. Niet veel later viel ik in slaap, op weg naar een wereld waar ik bij Justine kon zijn.

---Justine---

De deur viel dicht en ik moest moeite doen om mijn tranen in te houden. Ik plofte neer in de zetel, trok mijn knieën op en sloeg mijn armen er om heen. Eve kwam naast me zitten en wreef met haar hand over mijn rug. ‘Hij komt heus wel terug hoor.’ ‘Dat weet ik, maar ik moet hem zolang missen en dat wil ik niet.’ ‘Als je niet naar school moest kon je bij hem gaan wonen, maar als hij niet beroemd zou zijn zou je niet eens weten dat hij bestond.’ ‘Dus wat is je punt?’ ‘Weet ik niet, dat was gewoon het eerste die in me opkwam.’ Ik moest lachen en sloeg met mijn hand tegen haar schouder. ‘Zullen we een film kijken?’ ‘Ooh ja goed idee.’ ‘Goeie ideeën heb ik altijd, want ik ben natuurlijk wel EVE.’ Riep ze. Ik lachte even kort en ging toen terug op het onderwerp. ‘Welke film zullen we kijken?’ vroeg ik terwijl ik aan het nadenken was. ‘Euhm welke heb je liggen.’ Ik liep naar het kastje en keek even rond. ‘We hebben de Titanic, the notebook, jurassic park en dat is het ongeveer.’ ‘Ik durf te wedden dat dat allemaal jou films zijn.’ ‘Ja dat zijn de mijne van thuis, maar wist je dat de Titanic en the notebook ook Harry zijn favoriete filmen zijn?’ ‘Nee dat wist ik niet, maar ik moet wel zeggen dat hij een gevoelige jongen is.’ ‘Weet ik, en hij is ook schattig, lief, behulpzaam, voorzichtig, kwetsbaar, grappig,…’ ‘Oké, je mag stoppen de film gaat zo beginnen.’ ‘Niet waar, ik heb hem nog niet eens uit het kastje gehaald, en het sterkste nog we hebben nog niet eens een gekozen!’ ‘Ik kies de Titanic.’ ‘Ik ben het met je eens.’ Ik stopte de film in en ging zitten in de zetel. Ik nam een deken en legde dat over me heen. Ik ging dicht naast Eve zitten zodat ze ook deken kon hebben.
De film was gedaan. We hadden allebei gehuild. Ik om 2 dingen, om de film, en om Harry. 2 vliegen in een klap dus. Ik was aan het zappen, maar veel interessante posten kwam ik niet tegen. Ik schrok toen mijn gsm geluid maakte, als teken dat iemand belde. Ik keek op de display en zag dat het Harry was. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en vlug drukte ik op het groene telefoontje. ‘Hallo schat, ik ben aangekomen.’ ‘Hallo, ik ben blij.’ ‘Toen we in de auto zaten heb ik gekeken welke dag ik zou kunnen vrij maken, en ik heb 2 dagen gevonden.’ ‘Yaaay, wanneer?’ ‘Euh even kijken…waar heb ik dat papiertje nu gelegd…eventjes geduld ik ben mijn papiertje met de datums kwijt.’ Ik moest even lachen. ‘Typisch, wedden dat het gewoon in je broekzak zit?’ ‘Hoe wist je dat?’ ‘Ik ben helderziend.’ ‘Haha, nu even serieus. Hoe wist je dat?’ ‘De meeste dingen die jij niet terug kan vinden zitten bij jou meestal in je broekzak.’ ‘Feit! Oké nu ik het papiertje heb kan ik je de datums vertellen. 22 september is een van de datums, dan kom ik alleen en blijf ik een nachtje slapen. En 6 oktober, dan komen de anderen ook mee, maar we zullen niet blijven slapen. We zullen dan laat in de avond weer vertrekken omdat we de volgende morgen een interview hebben.’ ‘Oké, is goed, nu hoef ik je niet zolang te missen. En het zijn dagen dat ik geen school heb.’ ‘Weet ik, dat heb ik speciaal geregeld.’ ‘Dank je!!’ ‘Ik moet gaan, Louis roept me.’ ‘Oké ik hou van je.’ ‘Ik ook van jou.’ ‘Daag!!’ ‘Daag.’ Ik verbrak de verbinding en liet mijn iPhone naast me vallen. ‘Zullen we slapen? We moeten morgen toch weer vroeg op voor school.’ ‘Ja is goed.’ Antwoorde Eve. We deden allebei onze pyjama aan en gingen toen slapen.