12: Maaike

'Nou...'zeg ik als we weer terug zijn op de kamer van Joyce. Thomas is vertrokken. Hij moest naar huis toe. Joyce heeft me verstopt op haar kamer, zodat Thomas me niet zou zien. 'Thomas en ik hadden ruzie afgelopen vrijdag.. Hij belde mij om te vragen naar jouw verhaal over Tim. Ik vertelde het heel kort en ik weet niet waarom, maar hij werd opeens boos en zei dat ik niet moest liegen. Ik werd toen ook boos en ik hing op. Ik wilde geen ruzie over de telefoon!'zeg ik boos.'Maar.. Ben je nog verliefd dan?'vraagt Joyce voorzichtig.'Dat weet ik niet, ik denk het niet hoor, als hij zo stom tegen mij doet.. Maar tegen jou doet hij heel aardig! Volgens mij is hij gewoon op jou!'zeg ik boos.'Nee joh! Tuurlijk niet, we zijn gewoon vrienden!' zegt Joyce. Ik besef dat ik een beetje te boos deed tegenover Joyce.'Sorry Joyce, maar ik vind het gewoon jammer dat hij zo doet.' We pakken wat drinken en ploffen weer op het bed.'Maar ik ben wel blij dat Thomas ons gelooft!''Ja, nu hoeven we er eigenlijk helemaal niet meer aan te denken!'antwoord Joyce blij.'Zullen we gaan zwemmen?'vraagt ze opeens. Het is heel mooi weer, ik heb er wel zin in! 'Ja, leuk! Ik moet wel even mijn zwemkleding ophalen.''Anders pak ik nu even mijn tas in en dan fiets ik meteen mee naar jouw huis.' We fietsen naar mijn huis en ik pak snel mijn tas in.'Mam, pap! Ik ga zwemmen met Joyce!'schreeuw ik. Het mag gelukkig wel. We fietsen naar het zwembad en kleden ons om. 'Ben je al klaar?' schreeuw ik naar Joyce. Ze antwoord niet. Ik pak snel mijn spullen en stap uit mijn pashokje om te kijken waar ze is. Tegenover mijn pashokje staat Joyce grijnzend te kijken hoe paniekerig ik eruit zal komen.'Aah, stom kind!'roep ik uit. We lopen lachend naar buiten toe.'Wie het eerste erin ligt heeft verloren!'roep ik en duw haar in het water. Joyce komt proesten weer boven en trekt mij aan mijn benen het zwembad in. Dat ging nét goed.'Aaah, jij bent echt gevaarlijk joh!'lach ik. We zwemmen een tijdje en dan zien we Tim met een andere grotere jongen. We raken een beetje in paniek, want toen Thomas erbij was was het eigenlijk niet heel eng, maar nu met zijn tweetjes? 'Wat moeten we nu doen?'vraag ik aan Joyce.'Eh.. Gewoon net alsof doen dat we ze niet zien. Ik ben eigenlijk niet heel bang voor Tim maar wel voor die jongen die erbij loopt. Die ziet er zo eng uit..' Ik geef Joyce gelijk. Er loopt een rilling over mijn rug terwijl de zon heel warm is. Ik trek Joyce stiekem mee naar de glijbaan. Daar ziet hij ons vast niet. 'Kom op Maaike! We laten ons dagje toch niet verpesten door jongens die ons niet eens zien?!'zegt Joyce. Ik maak een bommetje in het water en Joyce springt er meteen achteraan. We lopen druipend naar onze handdoek. We hebben onze handdoek neergelegd op een grasveldje bij een volleybalnet. 'Laat ik nu toevallig een volleybal bij me hebben!' zegt Joyce triomfantelijk. Ik sta op en ga aan de andere kant van het net staan. Ik verlies natuurlijk weer. Joyce heeft vroeger op volleybal gezeten. Ik kan er niks van. Ik plof lachend neer in het zand.'Zoo, alweer 7-0 voor mij!' zegt Joyce. Ik klop het zand van mijn lichaam af en loop naar mijn tas. Ik haal er een zak chips uit en roep Joyce. Als de zak chips op is gaan we weer zwemmen. We blijven heel lang en ik ben blij dat Tim niet naar ons toe kwam. 'Wow! Het is al half zeven!'zeg ik.'Zullen we dan maar gaan?'vraagt Joyce. We pakken onze spullen en lopen naar binnen. Ik kleed me aan en stap het pashokje uit. Daar staat Tim. Ik schrik en wil weer naar het pashokje lopen maar hij duwt me waardoor ik op de grond val. Ik schreeuw naar Joyce maar ze hoort het niet. Die andere jongen slaat me samen met Tim. Ik word bang en schreeuw weer naar Joyce. Waar blijft ze nou? Paniekerig kijk ik om me heen. De pijn schiet door mijn lijf. Weer een schop. Ik schop terug en sla terug maar het heeft geen zin. Zij zijn met zijn tweeën en ik in mijn eentje. Ik krijg nog een stomp en opeens word alles zwart...