[023]

Isaiah Timber

Kim wacht geduldig tot ik de voordeur opendoe en voor haar naar binnen stap. De warmte van het huis overspoelt me, zorgt er voor dat mijn doorweekte jas nog kouder en plakkeriger voelt dan hij al deed. Snel trek ik de stof van mijn schouders en voel al snel hoe er uit gewoonte een rilling over mijn ruggengraat loopt. Mijn tanden beginnen te klapperen, waardoor ik de jas snel aan de kapstok hang en daarna mijn doorweekte schoenen uit schop. Kim volgt al snel mijn voorbeeld en volgt me naar de kamer als ik haar voor ga. 'Hey, pap,' glimlach ik als ik mijn vader in de bank zie zitten met de krant op zijn schoot. Hij kijkt ok en glimlacht naar me. 'Hey, Isa. Was het gezellig?' Hij kijkt me vragend aan, waarop ik even knik. 'Ja.' Ik glimlach ook en wijs vervolgens naar Kim om mijn volgende woorden kracht bij te zetten. 'Pap, dit is Kim. Kim, dat is mijn vader.' Glimlachend stel ik de aan elkaar voor en hoor al snel hoe ze elkaar vroendelijk begroeten. 'Is het goed als wij straks gaan koken? Spaghetti of zo?' Opnieuw kijk ik mijn vader vragend aan en zie hoe hij glimlachend knikt. Hij vind het duidelijk niet erg dat hij een keer niet hoeft te koken. Ik glimlach en wend me vervolgens tot Kim als ik me mijn doorweekte kleren weer herinner. Als ik even naar buiten heb gekeken schiet me ineens iets te binnen. 'Anders blijf je slapen!' opper ik. 'Dan hoef je straks niet meer terug door de regen terug naar huis.' Ik kijk haar vragend aan en al snel stemt ze in. 'Gezellig.' Ik glimlach en ga haar voor naar boven waar ik mijn natte kleren verwissel voor een pyjama en mijn haren droog maak met een handdoek. Kim volgt mijn voorbeeld en probeert me ondertussen uit te horen over Paul. Dit zorgt er voor dat mijn wangen rood kleuren en mijn hart sneller begint te kloppen bij de gedachte aan Paul. Hierdoor schiet Kim in de lach en volgt me grinnikend weer terug naar de keuken. Met een snelle beweging zet ik de radio op de vensterbank aan en zing ongegeneerd mee met de songtekst. Al snel Ingt Kim ook mee en gaan we dansend op zoek naar de benodigdheden voor de spaghetti. Neuriënd zet ik een pan met water op het vuur en vang behendig de spaghetti op die Kim me toe gooit. Glimlachend gebruikt ze het overgebleven doosje als microfoon, waardoor ik een lachsalvo niet kan bedwingen. Kim en mijn vader kan ik al snel mee horen lachen. Glimlachend doe in de spaghetti in het water en hoor al snel de telefoon gaan. Al snel wordt de oproep beantwoord door mijn vader, waardoor ik zingend en dansend verder ga met koken. Kim lacht hartelijk en doet al snel weer met meneer, waardoor ik me realiseer dat het heel vertrouwd voelt zo. Ik bedoel, Kim en ik kenden elkaar maar vaag en nu leek het alsof we elkaar al jaren kenden. Hierdoor grinnikte in even. 'Isa?' klonk mijn vaders stem ineens. 'Elan belde net. Is het goed als hij en Paul ook mee-eten?' vragend kijkt mijn vader me aan, terwijl mijn wangen roos kleuren bij de gedachte aan Paul en mijn hart op hol slaat. 'Dan mogen we wel extra veel maken!' lachte Kim. 'Anders is de pan leeg voor je ook maar hebt kunnen knipperen!'