Seventy - One~

"Conner gebruikte me om bloed te drinken. Ik wist er zelf niets van omdat hij mijn gedachten altijd wiste. Ik moest vroeger ook vaker naar het ziekenhuis omdat ik te weinig bloed had." legde ik uit.
Ik vertelde liever niet veel over mijn verleden.
"je was een soort bloedbank voor Conner." zei Harry.
Zayn stond op en pakte een glas.
Noa's tanden werden steeds groter.
"ik verander echt niemand meer op deze manier." zei ik.
"dat zei je een paar jaar geleden ook al." zei Conner.
Ik keek Conner boos aan.
"ik wil wel weer iemand veranderen." zei Louis.
Hij weer wel.
Noa moest me nu los laten maar dat wilde ze niet.
Mijn zicht werd wazig.
ik zat naast een groot wit bed.
Het rare was dat Niall en ik alleen waren.
De deur ging open en Louis duwde me tegen de muur.
"dit is allemaal jou schuld!" schreeuwde hij.
Wat had ik gedaan?!?
Als blikken konden doden was ik al duizend keer gestorven.
De andere waren ook niet al te blij.
Noa liet me los en keek me geschrokken aan.
"zou dat echt gebeuren?" vroeg ze.
Ik keek Niall.
Zou ik dat echt hebben gedaan?
"wat zag je?" vroeg Conner.
Ik negeerde iedereen.
Het was niet leuk om in de toekomst te kijken.
Louis zijn hand lag op mijn schouder.
"Noa weet welke dag." zei hij.
Alsof ik wist waarover ze het hadden.
Ik voelde dat mijn ogen verkleurde en hoe mijn tanden groter werden toen ik aan het visoen dacht.
"ik zag ook wat er daarvoor gebeurde." zei Noa.
Ze klonk nog al bezorgt.
"maar tot dan moet je iets voor me doen." zei Conner tegen me.
Ik keek in zijn ogen.
Hij zei iets wat ik moest doen.
Ik legde in een trans alle spullen die ik op zak had op tafel en trok Conner mee.
We rende naar een afgelegen huis ergens ver van de ander vandaan.
Noa en Alice rende achter ons aan.
Dit was slecht.
Waarom nu?