De volgende dag (deel 1)

Ik en Lindsey waren ’s avonds vroeg gaan slapen dus waren we deze morgen vroeg op. “aah, het gaat gezellig worden vandaag! Laten we achter brood en fruitsap gaan in het winkeltje beneden in het dorp, je bent er op 2 minuten!” stelde ik voor. Lindsey klom uit haar bed, we lagen namelijk in een stapelbed -Beneden een éénpersoons matras en boven een tweepersoons -, en we vertrokken te voet naar het kleine winkeltje. Eenmaal daar kochten we bij Fabrice, diegene die het openhield en die ik al kende van mijn 8 jaar –zoals het hele dorp, het is niet bepaald groot-, twee broden, fruitsap en wat bananen. We betaalden en gingen terug naar huis. Daar dekten we de tafel voor 7 en wachtten tot de jongens aankwamen. 10 minuten nadien komt er een oranje busje de heuvel opgereden en stopt voor onze oprit. “Waar moet ik parkeren?” roept Louis. “Laat die maar voor de oprit staan, hier passeert van heel de dag toch geen auto!”
De Jongens stappen uit en komen met 2 witte broodzakken naar ons toe. Ze zeggen dat ze koffiekoeken meehebben. Nog een geluk dat wij er geen mee hadden gebracht. Ze geven ons allemaal een kus en wanneer Liam mij een kus geeft fluistert hij in m’n oor dat hij een cadeautje heeft voor mij. Hij komt naast mij zitten en doet me het teken dat ik mijn hand moet geven. Hij haalt uit zijn zak een lichtgroen leren bandje en bindt het rond mijn arm. Hij zegt dat hij juist hetzelfde heeft maar in een andere kleur en toont het mij. “ouh, zo lief!” zegt Lindsey wanneer ze opmerkt wat ik zojuist had gekregen. “Zie je, Zayn! Ik had het je gezegd dat je er ook eentje moest kopen voor Lindsey, hé!” grapt Harry. “Zij zal binnenkort wel nog iets anders krijgen van mij…” zegt hij terwijl hij verleidelijk naar haar kijkt. “haha,ouhh” doet iedereen.
We beginnen aan ons ontbijt en praten wat over koetjes en kalfjes. Nadat iedereen ongeveer gedaan had riep Harry: “Wie het laatst in het zwembad is doet de afwas!” Iedereen haast zich naar het zwembad, dat maar op een paar meter van de eettafel ligt, maar toch lukt het mij en Lindsey als laatste om er in te springen. “Ouh, weeral pech!” roepen we. De Jongens blijven in het zwembad zitten terwijl ik en Lindsey de tafel al afruimen en alles naar de keuken brengen. 1 voordeel was dat we vanaf daar de jongens wel stiekem in het oog konden houden. Tijdens het afwassen laat Lindsey toevallig een glas vallen, het klonk erger dan het was omdat het een harde ondergrond was. Liam en Zayn stonden in no-time in onze keuken en vroegen of alles oké was. “Haha, ja hoor! We zijn blij dat jullie zo bezorgd zijn!” “Alles voor onze meisjes, hé” floept Zayn eruit. Ik en Lindsey kijken naar elkaar en beginnen te lachen. ‘Onze meisjes’. “Euhm, niet dat ik… bedoel dat.. euhm..” “haha, Zayn het is oké, we begrijpen het! Jullie zijn vanaf nu ook onze jongens, voila ,geregeld!” “Haha,dan is het goed!” “Wat is er zo funneh daarbinnen?” roept Louis. “Zijn jullie voedselgevecht aan het doen? Anders kom ik eraan!” voegt Niall er nog aan toe. “Haha, nee, Niall! We zijn aan het bespreken dat jullie vanaf nu ons bezit zijn en we jullie daarom ook ‘onze jongens’ gaan noemen vanaf nu.” Zeg ik. “Daar hebben wij geen probleem mee hoor, my girls!” zegt Harry ondeugend, en ze gaan voort met hun kabaal dat ze aan het maken waren in het zwembad.
“Should I help?” stelt Liam voor. “Hulp is niet verboden,nee!” zeg ik al lachend. Hij pakt een handdoek uit de kast en begint af te frogen. Nadat Lindsey klaar is met het gebroken glas op te ruimen stelt Zayn aan haar voor om naar buiten te gaan. “Maar moeten wij niet mee…?” “Nee,nee, Manon en Liam zullen samen wel afwassen.” Zegt hij terwijl hij knipoogt naar Liam. Ze gaan naar buiten en ik en Liam blijven alleen achter in de keuken. We praten over van alles, van muziek tot familie en vrienden. Tot Liam me op een gegeven moment vraagt of ik een vriendje heb, ik antwoord hem van niet. Hij kijkt verlegen en vraagt of hij daar verandering in mag brengen. Mijn hart slaat op hol! Liam, de jongen waar ik de afgelopen dagen wel wat closer was mee geworden, vraagt of ik zijn lief wil zijn? Dit kan niet! Na een minuut vraagt hij: “euhm, is er een probleem? Ik kan begrijpen dat je dit allemaal nog wat vroeg vindt, maar vanaf het eerste moment dat ik je zag was ik helemaal verliefd op jou! Ik wou je dit zeggen, want de jongens hadden me verteld dat ik echt opvallend anders begon te doen in jouw omgeving. Dus, euhm.. wat vind je ervan?” Er komt een big smile op mijn mond en Liam heeft duidelijk begrepen wat dit wou zeggen: hij komt dichter bij me, en drukt een korte maar stevige kus op mijn mond. “En?” zegt hij. Ik had geen woorden voor wat me zojuist was overkomen dus knuffelde ik hem stevig en fluisterde in zijn oor: “Ik vind dit het beste idee ooit.” Hij kust me nogmaals stevig en sluit af met diep in mijn ogen te kijken. “Misschien moeten we het allemaal nog wat stil houden? We kunnen vanavond of morgen nog zien hoe de anderen zullen reageren, neen?” vraag ik. “Alles wat je wilt, schatje, zolang jij maar gelukkig bent.” Hij pakt mijn heupen vast en gaat verder: “Wanneer voor jou het juiste moment is aangebroken om het te vertellen, vertel het dan maar! Maar liefst nog voor onze trouw hé!” grapt hij. We lachen allebei en doen voort met de afwas.
Na nog een kwartiertje te staan afdrogen en staan spelen met water gaan we naar buiten om te vragen of de anderen klaar zijn. We pakken al onze spullen bijeen en vertrekken naar een naburig dorpje om een beetje voedsel en eventueel souvenirtjes te kopen op de markt. We moeten wel met de twee auto’s apart rijden, want we geraken niet met 7 in hun busje natuurlijk. De jongens, in het busje, volgen Lindsey en mij, in de cabrio, naar onze bestemming. “En, is er iets gebeurd? Je weet wel…Met Liam?” vraagt Lindsey. “Euhm, nee, niets hoor! We hebben gewoon wat gepraat enzo, niets speciaals.” Aarzel ik. “Jaja…Maak dat een ander wijs.” Zegt ze op een venijnig toontje. De rest van de rit zijn we stil.
Eenmaal aangekomen aan de markt, stappen we uit onze auto’s en vergrendelen we ze. “Dus, wat willen jullie allemaal zien? Er zijn klerenkraampjes, kraampjes met eten, voor jou dus Niall, armbandenkraampjes, schoenen, hoeden, enzovoort.” Zeg ik. “Anders moet iedereen gewoon gaan waar hij wilt, want echt verloren lopen kan je hier precies niet, en spreken we om 1 uur hier terug af om iets te eten? Strak plan of niet?” Stelt Harry voor. Iedereen stemt in en gaat een kant op. Ik en Liam kijken elkaar aan en wachten tot de rest op een redelijke afstand is. “Wat wil je zien? Ik heb deze markt al veel gedaan, dus ik kan je zeggen waar alles staat als je wilt?” zeg ik. “Kies maar! Maar ik wil toch wel iets kopen als souvenirtje voor thuis.” “Je hebt mij toch al?” “ja, dat is waar, maar eentje dat ik in mijn rugzak kan steken, hé! Wil je anders even proberen erin te geraken?” hij tilt mij op en ik begin te schreeuwen. Hij geeft me een kus en zet me terug op de grond. “Ik denk dat ik het vanavond ga vertellen. Over ons.” “Goed idee! Kom, laten we is naar dit kraampje kijken!” we lopen nog een tijdje rond op de markt tot Liam me opeens bij hem roept en zegt dat ik ergens naar moet kijken. Hij wijst voor zich uit en ik probeer te zien wat hij bedoelt. “Kijk,” zegt hij “,zijn dat Lindsey en Zayn niet?” “Ahja, nu dat je het zegt!” ik zie ze samen lopen, Zayn z’n arm rond Lindsey haar nek en haar arm rond zijn middel. “Daar zal ook iets bloeien.” Zegt hij juist voordat hij me een zachte kus en een knipoog geeft.
Rond 1 uur gaan we terug naar waar de auto’s geparkeerd staan. Alleen Louis, Harry en Niall zijn er al. “Niall, ben je nu weeral aan het eten? We gaan zo op restaurant en je staat hier met een toastje in je hand!” roept Liam van ver. “Ja, wat moest ik doen, die meneer van dat kraam daarop de hoek bleef maar aandringen om zijn lekkere tapenade te proeven, dus ik kon toch geen neen zeggen!” antwoorde deze. Iedereen begint te lachen. Dan komen Zayn en Lindsey ook toe. We zoeken samen iets uit waar we kunnen eten. We kiezen voor een pizzeria. Terwijl we wachten tot iemand onze bestelling opneemt, vragen we aan elkaar wat we allemaal hebben gekocht. “Ik en Liam hebben het vlees gekocht voor vanavond op de barbecue.” “Wij groenten en fruit.” Zegt Harry. “En wij brood en olijven!” voegt Zayn eraan toe. “Dat komt goed uit! Dan hebben we alles wat we nodig hebben!” juist misschien nog even langs de supermarkt passeren voor wat drank, als je me begrijpt.” Zeg ik.
Een overheerlijke pizza en wat cola’s later staan we op en rijden we vandaar door naar de supermarkt. Ik en Niall gaan alleen naar binnen omdat het anders te lang zou duren, en omdat Niall wou weten wat voor lekkers ze allemaal in een Franse supermarkt hebben . Eigenlijk wou ik wel eens weten waarom vijf jongens zomaar voor 2 maanden op reis gaan naar Frankrijk, dus vroeg ik het aan Niall. “Wel,” zegt hij ,”eigenlijk gingen we het niet meteen zeggen, maar aangezien jullie our girls nu zijn, vertel ik het toch. We zijn 5 jongens die toevallig bij elkaar gezet zijn door x-factor,ken je dat?” ik knik “we deden apart auditie, en zijn dan samen gevormd als groep, onze bandnaam is ‘One Direction’, maar we zijn zoals je ziet dus niet gewonnen, ondanks we er niet ver van waren, anders waren we waarschijnlijk hier nu niet.” Ik hoor een beetje spijt in zijn stem. “Wow, dat wist ik niet! En, oh my god, ik ben er niet goed van! Dus in the UK zijn jullie zo populaire gasten enzo? Maar jullie zijn en blijven toch voor altijd our boys hé?” zeg ik uitgelaten. “haha, populair, nou een beetje, zo soms handtekeningen uitdelen enzo, maar we beginnen paas over 2 maand aan onze tour in the UK en Ierland, we nemen nu wat vakantie om eerst te ontspannen. En ja! Tuurlijk blijven we altijd jullie boys! En jullie our girls hé!” zegt hij lachend.
Niall stelt voor om alles te betalen aan de kassa en we laden de drank bij ons in de auto in. Eenmaal terug vertrokken naar huis, vertel ik het hele verhaal aan Lindsey. Ze reageert even geschrokken als ik. We praten er nog de hele rit over.