Hoofdstuk 5'

Ik neem nog een diepe hap adem, voordat ik de kamer binnen stap. Dan zie ik ineens dat er niemand meer zit, dus loop ik naar keuken toe. Daar staat mijn vader met ome Simon. “Hé, waar is iedereen ?”, vraag ik verbaasd. “Ze zijn allemaal naar buiten met Pebbles, en ze wouden zo nog even bij de paarden in de wei kijken !”, zegt mijn vader. “Oh, oke. Dan ga ik ook zo maar naar buiten denk ik”, zeg ik. En ik wil me al omdraaien, maar Simon houd me tegen. “Ik wou jou nog wat vragen..”, zegt hij aarzelend. Ik kijk naar mijn vader, die op hetzelfde moment Simon een bemoedigend knikje geeft. “Nou, de jongens zouden tijdelijk bij mij in m’n appartement komen wonen, want ik had iets niet goed gedaan met dat van hun. En hun konden daar niet blijven..”, vertelt hij mij. Ik knik begrijpt. “Maar er is nou één probleempje.. Er is iets met mijn appartement gebeurd, en daardoor is er een brand ontstaan..”, zegt Simon. “O mijn god, dat is echt vreselijk”, zeg ik geschrokken. “Tja, daar is niets meer aan te doen.. Maar ik kan nergens meer terecht, en de jongens ook niet dus.. en nou heb ik jouw vader gevraagd of ik hier tijdelijk terecht kan met de jongens, en hij zei dat het wat hem betreft wel kon, maar dat ik het wel aan jou moest vragen ..”, zegt hij, en dat laatste met een vragende toon. Ik kijk hem verbijsterd aan. “Moet jij mij nou vragen, of ik het ERG vind, dat mijn oom en ONE DIRECTION hier komen wonen ?!”, zeg ik in shock. Mijn vader schiet gelijk in de lach als hij dat hoort, want hij weet dat ik een enorme directioner ben. “Ik neem aan dat je dat dus niet erg vind ?”, vraagt Simon vrolijk. “Nouja, ik kan er heel misschien mee leren leven..”, zeg ik, en de sarcasme druipt ervan af. “Fijn, dan is dat geregeld !”, zegt Simon über-vrolijk. JA INDERDAAD SIMON, DAT IS INDERDAAD FIJN. Ik knik lichtjes naar hem en loop dan naar buiten toe, richting de wei, en ik klim over het hekje. Ik zie ze staan bij Vicky, mijn mooie witte paard. “Vicky !”, roep ik. En ja hoor, Vicky komt er vrolijk aan draven, en Louis schiet achter Niall weg. Ik begin te lachen als ik de jongens helemaal hysterisch zie doen. Ik ga weer rustig op het hekje zitten, wachtend tot Vicky hier is. Als ze hier eenmaal is, klim ik gelijk op haar rug en roep ik Tess. Die komt er ook aan rennen, wat er heel grappig uit ziet, want ze rent echt als een malle. “What’s up !”, schreeuwt ze naar me. “Wil je even het hoofdstel bij Vicky doen ?”, vraag ik haar met een engelstem. Dat heeft ze in een paar seconden gedaan, want Vicky is echt een makkelijk paardje. Dus ik draaf recht op Louis af, gewoon expres, omdat ik weet dat hij bang is. Hij begin te gillen en verstopt zich achter Zayn, die zich stevig probeert te houden als ik niet vaart minder. Als ik nog maar een paar meter van hem verwijderd ben gaat hij toch gillend aan de kant rennen. Ik lach en hou halt op Vicky. Harry en Liam komen naar me toe, en bewonderen Vicky en mij. “Kun je ook galopperen ?”, vraagt Harry nieuwsgierig. “Tuurlijk, ik kan alles !”, zeg ik uitdagend, en ga gelijk galopperen. Achter me hoor ik de jongens gillen, en ik voel me gewoon even helemaal vrij. Ik ga nog even rond hun galopperen, en stop dan ook weer met rijden. Ik ben net klaar met Vicky, en ik klim het hek weer over, als ik alles weer goed heb opgeruimd in de kist, als Louis aan de andere kant staan. Hij trekt me zowat van het hek af en trekt me in een stevige knuffel, en ik knuffel hem terug, gewoon, omdat het kan. “Wil je dat nooit meer doen , gek !”, fluistert hij. Ik schiet in de lach als ik zijn ernstige gezicht zie. “I guess someone here is afraid for animals..”, lach ik uitdagend. “I guess someone here should be afraid for me if that person doesn’t stop”, zegt Louis dreigend. Jaja, tuurlijk. Ik ben bang voor een boo-bear. You must be kidding me..



i love you guys, dank jullie voor die reacties ! (: heb ik toch nog het gevoel dat mijn verhaal gelezen word xxxxxx