1. Als je niet meer terug kan

Ik kijk naar de kinderen die het gezellig hebben, praten over.. Ik weet eigenlijk niet waarover, maar niet over paarden. Over stoere dingen, niet waar ik over praat..
'Heey!' er komt een meisje naast me fietsen en ik kijk haar verbaasd aan. 'Uh, hoi?' Ik ga recht op me zadel. 'Was jij het nou die een stal zocht voor je pony?' het meisje kijkt me vrolijk aan. 'Ja, wat dan?' het meisje remt af. 'Wacht hoor ik moet hier in ! Maar anders moet je het even opzoeken, het heet Stal de Boshoeve !' Ze rijd het bos in. 'Zal ik doen, doei!' Ze kijkt nog even om 'Doei Merel'.
Ik kijk verward voor me uit. Merel..? Hoe weet ze mijn naam? Wie is zij eigenlijk?

Ik gooi me fiets neer en ren naar binnen. 'Hoi Merel, hoe was het op school?' Mijn moeder zit op de bank met een kop thee, zoals altijd..
'ohja.. mwa, ging wel' Ik ga ook op de bank zitten en pak de laptop.
Hoe heette het ook al weer. Ja, ik heb het! Stal de Boshoeve, zo heette het! Ik tiep het in en vind Hotel de Boshoeve, plaats de Boshoeve.. Ja! Stal de Boshoeve. 'Wil je ook een kopje?' mijn moeder kijkt me aan. Soms word ik zo gek van der, we kunnen dan wel rijk zijn. Maar ze kan wel iets slordiger zijn.. Iets minder deftig.. 'Ja hoor'.
'graag of niet hoor' mompelt ze. Ik negeer haar maar en staat naar het beeldscherm. Nu nog het telefoonnummer..

Ik pak de telefoon en typ het nummer in. 'Wat doe je Merel?' mijn moeder kijkt me aan. 'Ik heb misschien een stal waar Ramona kan staan' Ze staat op en gaat naast me zitten 'Oh wat leuk! Gelukkig hebben we haar gereserveert je verdient he-'.
'Maham, wil je even stil zijn, ik ben aan het bellen' Ze doet haar hand voor haar mond 'Sorry schat!' ze doet alsof ze haar mond op slot draait en gooit het sleuteltje weg.

'Hallo, u spreekt met Henri Hoeve' wat een duistere stem, ik schrok zelfs een beetje. 'Hoi met Merel, ik wilde vragen of mijn pony bij uw stal mocht staan'.