Change 6

Still The Same?
Uiteindelijk kwam ons vliegtuig 2 uur te laat aan. Een of andere man was zó ziek aan boord dat we een noodlanding moesten maken. Het was best wel cool want er kwam ambulance en politie, net zoals in een film. Maar doordat we nu te laat zijn, konden we niet verzamelen bij de Ierse school want die was al gesloten. We hebben een bus gehuurd en nu brengen we iedereen naar het huis waar diegene moet logeren. Ik denk dat de helft zo ongeveer al was afgezet. Angel, ik en nog 9 andere kinderen moesten nog. Volgens mij waren we in Mullingar maar dat wist ik niet zeker want ik heb in het vliegtuig de hele tijd zitten slapen. We reden door een hele mooie straat. 'Woow, deze straat zal wel voor rijke mensen zijn. Het ziet er echt heel gaaf uit' zei Kayleigh. 'Degene die hier verblijft heeft echt veel geluk' riep iemand ander. Inderdaad, de huizen waren groot, prachtig, netjes, ik zou hier ook wel willen verblijven. De bus stopte. Bij het huis om de hoek. Ik en Angel zaten samen met onze neuzen tegen het raam aangedrukt toen de leraar zei: 'De volgende die we afzetten is... Brigitte!' Ik schrok toen ik mijn naam hoorde. 'Brigitte wat heb jij een geluk!' zei Angel en ze gaf me een afscheidsknuffel.

Ik had mijn koffers gekregen en stond voor een enorme deur. Ik zwaaide nog een laatste keer en de bus reed weg.
Dit is het moment. Ik belde aan en een harde bel volgde. Het duurde een paar seconden maar toen hoorde ik iemand de trap komen afrennen. De deur ging open en daar stond hij dan met zijn brede, schattige glimlach.
'Here I Am!' riep ik. 'Hi! There you are! I was worried about you!' hij lachte en zij dat ik binnen moest komen. Ik liep de gang in en die was al zo groot als mijn eigen kamer. Hij gaf me een rondleiding door het huis en zei dat de woonkamer boven was. Eigenlijk waren de gang en de garage de enige dingen beneden.
'And this is my room were we are both going to sleep' zei hij. Vol ongeloof bekeek ik zijn kamer. Hij was minimaal 2 keer zo groot als mijn eigen kamer, hij was blauw, en onze bedden stonden niet heel ver van elkaar. 'OMG, your room is so big, i wish i could have a room like this' 'You can have a room like this for a week (: ' antwoordde Niall.
Ik pakte mijn koffer uit en ging op het bed zitten. Het was inmiddels al 8 uur en mijn maag begon te knorren, ik had natuurlijk niks gegeten sinds de vliegreis. 'haha, are you hungry?' vroeg Niall. 'Yes i am! I didn't eat sinds my flight!' We gingen naar beneden en ik ging heel lonely aan tafel zitten eten terwijl Niall op de bank tv zat te kijken. Ik staarde een beetje voor me uit en Niall had in de gaten dat ik me verveelde. Hij zette de tv uit en kwam bij me aan tafel zitten. Het viel me op dat er geen ouderen waren. 'Where are your parents?' vroeg ik dus maar. 'Oh, they are at work, they work all the time. They are very often at home. And that's also the reason why we have such a big house'
De rest van de avond hebben we 'zitten kletsen' over wat we allemaal gedaan hadden dit jaar. Het was fantastisch om hem weer te zien.
De rest van de week zou weer gaaf worden, net als vorig jaar.