Chapter Two.(Harry Edward Styles.)

Verveeld zat ik in onze tourbus. Iedereen was wat aan het doen: Liam en Luis waren Mario Kart op die wii aan het doen, ja we hadden een wii in de tourbus, Zayn was zichzelf in de spiegel aan het bewonderen, zoals altijd en Niall zat wat te eten, we moesten snel naar de supermarkt, alles was al bijna op, die jongen kan eten, echt niet normaal. Terwijl ik met grote ogen naar Niall zat te kijken, die inmiddels al zijn 3de broodje aan het eten is, riep Paul (onze tourmanager) dat we allemaal even moesten komen. We zaten allemaal in de woonkamer van onze tourbus en Paul begon te vertellen. "Jullie willen vast weten waarom ik jullie heb geroepen?" zei Paul heel vrolijk en er kwam van verschilende kanten iets wat op een 'Ja' moest lijken, iedereen had duidelijk zin in dit gesprek. "Oke, het mag wel iets enthousiaster.. We hebben een leuke 'verrassing' voor jullie." zei Paul vrolijk, en hij legde de nadruk op 'verrassing' waarbij hij meteen de aandacht van iedereen had. "Ik heb hier een paar kaartjes voor jullie komende concert en wat back-stage passjese jullie mogen die aan fans geven die geen kaartje hebben en hun de dag van hun leven geven." Ik vond het een geweldig idee, maar de anderen jongens leken er niet zo'n zin in te hebben. "Wanneer kunnen we beginnen?" vroeg ik meteen enthousiast. "We zijn er over een kwatiertje, dus dan kunnen jullie gaan beginnen." zei Paul. "Paul, moet dit echt, daar heb ik echt geen zin in." hoorde ik Zayn naast me zeggen en de anderen jongens stemde toe. "Waarom niet, het is toch leuk om dit te doen, fans blij maken." vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen. "Ja, als jij het zo graag wilt gaan we wel mee, maar we zijn gewoon nog moe van ons laatste concert." zei Zayn uiteindelijk. Ik glimlachte en keek nog even op twitter en beantwoordde nog wat fan tweets.

"We zjn er!" riep onze chauffeur. Ik sprong snel uit de bus en wachtte geduldig op de anderen jongens, zodat we konden beginnen met de kaartjes uitdelen. Toen de anderen eindelijk de bus uit waren konden we beginnen. We kregen van Paul ieder een paar concert kaartjes en back-stage pasjes. Ik liep voorop en na 5minuten begonnen de anderen al te zeuren. "Ik heb honger!" riep Niall. "Ja, en mijn voeten doen zeer." zei Louis. "Ja, ik wil terug, dit is saai!" zeiden Liam en Zayn toen ook. Ik draaide me om en keek recht in 4 chagrijnige gezichten. Een zucht verliet mijn mond. "Ik ga wel alleen." zei ik toen maar. "Maar we kunnen je dit niet aleen laten doen." zei Liam en iedereen knikte. "Maar jullie hebben er geen zin in en ik heb geen zin om met 4 van die chagrijnige jongens rond te lopen, ga maar terug en rust wat uit, dan zijn jullie vanavond teminste fit, want ik denk dat de fans jullie staks niet zo willen zien." ze knikte allemaal en zeiden mij gedag en gingen terug naar de tourbus. Ik was ook niet helemaal fit, maar ik heb me de heleweg verveeld en wilde nu even bewegen en buiten zijn, als je lang genoeg in die bus zat werd je er echt gek. Ik liep richten het centrum en deed mijn capuchon over mijn hoofd, ik mocht natuurlijk niet meteen herkend worden. Ik hoorde een groepje meiden praaten over ons concert vanavond en dat alle kaartjes uitverkocht waren en dat ze helaas niet konden komen. Nou nu kunnen ze wel komen, dacht ik en ik liep rusig op de meisjes af. Een van de meisjes keek me aan en haar ogen werden groot, ik gebaarde haar dat ze stil moest zijn en ze hield haar mond dicht. Ik ging achter een van de meisjes staan "Ik hoorde dat jullie vanavond niet naar het concert van One Direction kunnen?" zei ik en alle meisjes draaide zich om en begonnen te springen en te schreeuwen. Ik gebaarde dat ze stil moesten zijn en legde ze uit dat niet iedereen moest weten dat ik hier nu was. Ik gaf hun de kaarjes en ook een paar back-stage passjes en ging nog met ze op de foto en gaf ze mijn handtekening.

Het was inmiddels een uur later en ik had nog een paar kaartjes uitgedeeld. Ik had nu nog 2 concert kaartjes en back-stage passjes. Ik zag 2 meisjes verderop staan, ze waren allebei hart aan het lachen om iets wat de ene had verteld. Aan hun zou ik mijn laatste kaartjes geven. Ik sloop naar de 2 meisjes toe en verstopte me in een bosje naast de meisjes. Plotseling sprong ik uit de bosjes en de meisjes schrokken zich dood. Toen ze weer waren bijekomen van de schrik keken ze me beiden aan en ik zag hun ogen groot worden. Ik glimlachte en kletsten nog even met de meiden en gaf ze de kaartjes, gek genoeg vroegen ze niet om een foto of handtekening. Sophie en Christina heetten de meiden. Ze waren erg aardig en behandelde me alsof ik een gewone jongen was inplaats van een superster, ik had er zin in om ze vanavond weer te zien, ik kende ze dan nog wel niet zo lang, maar ik wist nu al dat ik misschien wel goede vrienden met ze ging worden. Met een voldaan gevoel liep ik weer terug naar onze tourbus waar de rest van de jongens ook waren.

---

XxNaomi ( 1DLovertje
Ik ben de nieuwe Co-aureur, wat vinden jullie ervan?
Nog tips of iets? Laat het me weten! Als we 23 abo's hebben gaan we weer verder met schrijven!