029.

Mabel Johanson

Liam en Harry merkte me op toen ik voorzichtig de kamer in liep. 'Mabel!How is Niall doing?'. Harry sprong op en hielp me het bed in. 'He's okay, where were you guys talking about?'. Ze gaven elkaar een watmoetenwenudoen blik. 'We were talking about you sweety' zei Liam. Hij kwam naast me zitten op bed en gaf me een knuffel. Ik wou dat ik zo urenlang in zijn armen kon blijven liggen. 'Ahum' het was Harry. 'There's a guy waiting outside, should I let him in?'. 'Who is it then?'. Ik zou niet weten wie het zou kunnen zijn. 'I don't know, I will ask him'. Liam bleef me vasthouden, dat vond ik niet erg. 'His name is Doctor Erik, I noticed now that he is a doctor so I'm letting him in!'. Harry kwam de kamer weer binnelopen samen met die Dokter Erik. 'Well Miss Johanson how is it?'. 'Well sometimes it still hurts but most of the time I don't notice it'. 'Okay well then I can say that you can go home!'. Van vreugde sprong ik uit bed, alleen de verkeerde kant op. Want ik knalde keihard tegen Liam aan. Hierdoor viel hij uit bed. Harry zag het gebeuren en maakte er snel een foto van en stuurde het naar Louis,Zayn en Niall met de tekst:'He really felt for her'. 'HARREY' ik keek hem boos aan maar kon mijn lach niet inhouden en ik proeste het uit. Liam was ondertussen opgestaan en hielp me omhoog.'Thanks'zei ik terwijl ik een kussen pakte en naar Harry's hoofd gooide.'MABEL did you really had to throw that pillow?'. Ik stond op en ging met mijn handen in mijn zij staan.'YES I had to'. Liam ging op het bed zitten en pakte wat m&m's en keek naar ons om te kijken hoe we zouden reageren op elkaar.'You shouldn't have done that' en een evil blik van Harry volgde. Louis kwam ineens de kamer in rennen.'Guys we need to go. I don't wanna be in this place anymore!'. Louis greep Harry bij zijn pols en sleepte hem mee naar de gang. Ik pakte Liam's hand keek hem lief aan en we liepen samen naar buiten.