34

---Harry---

Het uur was snel gegaan, Eve hadden we nog beter leren kennen en ik was er zeker van dat ik haar kon vertrouwen. Dat Justine bij haar veilig was, ook al was ze 2 jaar jonger ze was al volwassen genoeg. Ze kon goed voor haarzelf opkomen, en dat stelde me gerust. Het klinkt misschien wat raar dat iemand moet ‘passen’ op iemand die 2 jaar ouder is. En ik weet dat Justine het langs de ene kant niet leuk vind, dat ze denkt dat ik denk dat ze nog een kind is die niet voor haar zelf kan zorgen, maar ik doe het voor haar eigen veiligheid. Plus ik wil ook niet dat ze zo lang alleen is, natuurlijk kan ze wel naar haar ouders terug, dat was hier recht tegenover, maar ze heeft me eens vertelt dat ze niet zo’n goeie band heeft met haar ouders. Ik werd uit mijn gedachten gang gezogen door zachte lippen op mijn oor. ‘Ik zal je missen Harry, beloof je me dat we elke dag bellen, sms’en, skypen of twitteren.’ Ik hoorde veel verdriet in haar stem en voelde de tranen die ze weende op mijn gezicht. Ik sloeg mijn armen rond haar en bracht mijn lippen naar haar oor. ‘Dat beloof ik, en ik beloof ook dat ik ervoor zal zorgen dat ik een dag vrij krijg zodat ik naar je toe kan komen. Een dag alleen voor ons, jij en ik.’ Tranen verlieten nu ook mijn ooghoeken, de gedachte alleen al dat ik haar weer zou moeten missen voor een maand. Ik werd op mijn schouder getikt door de anderen. ‘Het is tijd om te gaan.’ bracht Louis moeilijk uit. Hij wist dat ik het er moeilijk meehad. Hij wist alles over me, alles. Vanaf het moment dat ik Justine voor de eerste keer zag wist Louis dat er iets aan de hand was met mij. Ik was dan ook de reden dat we dit appartement kochten, de reden dat we zoveel in België zijn. Louis weet dat ik nog nooit zo verliefd, zo voorzichtig en zo kwetsbaar ben geweest in de buurt of met meisjes. Ik kon me nog goed herinneren dat ik een gesprek had met Louis over Justine dat is nog niet zo lang geleden. Een week of 2 denk ik.

‘Harry kan ik je even spreken.’ Vroeg Louis. Ik klapte het fotoboek dat ik gemaakt had dicht. Er zaten foto’s in van Justine en ik. Ik had ze gevonden op internet, en sommige had ik stiekem van haar getrokken omdat ik wist dat ze niet graag op foto’s stond. Maar andere had dan weer gemaakt terwijl ze dat dus wel wist. Louis kwam naast me zitten op mijn bed en wende zich naar mij toe. ‘Harry, ik zal direct met de deur in huis vallen. Je bent veranderd, op een goeie manier wel.’ Een kleine glimlach sierde mijn mond. ‘En ik denk dat je zelf wel weet door wie dat komt, of niet soms?’ Ik knikte. ‘Door Justine.’ Zei ik. ‘Ja, sinds je haar voor het eerst zag kon ik al van je gezicht aflezen dat je haar leuk vond. En ja, ik had gelijk. Je vroeg 1 uur na we haar hadden ontmoet of we nog eens terug konden gaan. Dat wilden we wel, maar het mocht niet van onze manager. En toen we een datum gevonden hadden om terug te gaan deed je er alles aan om door te werken zodat we vroeger konden gaan. Je was kwetsbaar toen jullie samen waren, en zeker al toen je dacht dat ze jou niet zag zitten omdat ze geen antwoordt gaf toen je verkering vroeg. Je bent positiever ingesteld, je wordt steeds vrolijker telkens als het bijna tijd is om met haar te bellen. Je gaat voorzichtig met haar om, alsof elk woord ervoor kan zorgen dat ze je verlaat. Je laat je behoeftes achterwege, en ik denk dat je wel weet over welke behoeftes ik het heb.’ ‘Begint het met een S ?’ Louis knikte. ‘Nog één iets, dit is meer een raad. Doe niets wat Justine niet wil, zo raak je haar kwijt, ze is wat jonger dan jij dus ze wilt waarschijnlijk nog niet te ver gaan. Je bent ook haar eerste vriendje dus als je haar pijn doet durft ze misschien niemand meer te vertrouwen als jullie uit elkaar zijn.’ Ik knikte, ik was best wel trots op mezelf nu ik dit hoorde. ‘O ja, ik heb toch nog iets te zeggen. Het is niet aan mij om dat te beslissen maar toch moet ik het zeggen. Misschien is dit alles maar een bevlieging Harry, maar dat denk ik niet. Volgens mij is ze de ware voor je Harry. Ik heb je al veel gezien met meisjes, maar hoe je naar haar kijkt, hoe je met haar omgaat, hoe kwetsbaar je bent heb ik nog nooit bij jou gezien. Ze is je soulmate, net zoals Eleanor die van mij is. ‘Dank je Lou, en ik denk ook dat ze de ware voor me is, ik hou van haar zoals niemand anders dat kan. En bedankt voor wat je zei, het doet me goed Louis, dank je.’ ‘Graag gedaan Hazz.’ Louis liep de kamer uit en ik liet heel ons gesprek nog eens in mijn hoofd afspelen. Conclusie: haar nooit meer laten gaan!!