De Ontdekking van een nieuwe wereld.

“Hee, Lieke, word eens wakker.” Voor de tweede keer die dag werd ik wakker gemaakt. Maar dit keer door een minder vrouwelijke stem. Ik knipperde met mijn ogen en keek in het gezicht van Harry. Toen hij zag dat ik mijn ogen open deed verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Die zorgde voor die lieve kuiltjes in zijn wangen. Hij drukte zijn warme lippen op mijn voorhoofd. “Heb je lekker geslapen?” Ik knikte en kwam wat omhoog. “Wil je zo even douchen?” Weer knikte ik. “Kom, ik zal je…” “Blijf nog even liggen.” Fluisterde ik zachtjes. Verbaast keek hij me aan en kwam weer naast me zitten. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst aan en bleef even zo zitten. Voorzichtig legde hij zijn armen om me heen. “Wil je me alles leren?” “Wat leren?” fluisterde zijn hese stem, terwijl zijn hand zachtjes door mijn haar streelde. “Alles, alles over deze wereld. Alles wat ik moet weten?” Ik voelde zijn borst zachtjes op en neer gaan, omdat hij lachte. Vanzelf verscheen er ook een glimlach op mijn gezicht. “Graag zelfs. Blijf je dan hier?” “Als het mag.” Als antwoord drukte hij een kus op mijn hoofd.

De komende twee weken mocht ik bij Harry blijven. Ik ging met zijn moeder boodschappen doen en wandelingen maken zodat ik de buurt leerde kennen en de mensen die erin woonden. Ik probeerde niet raar naar de mensen te kijken, maar zeker de mannen vroegen er soms om. Met hun rare haar groei overal.
Met Gemma ging ik shoppen. Ze leerde me de kneepjes van het vak en ik kwam met erg veel leuke kleding terug. En toen leerde ik pas het begrip geld. Ik voelde me dodelijk schuldig toen ik door had wat zij allemaal voor mij betaalde. Ik koste zo veel geld. Maar volgens Anne konden ze het geld wel missen. En ik leerde wat een vader was van Robin. Het duurde alleen wel even voor ik door had wat nou een vader was en een stiefvader. Het was allemaal erg ingewikkeld. Dit hele nieuwe leven. Het was ingewikkeld, maar ook erg leuk. Ik mocht alles, behalve alleen tv kijken. Via een tv kon je zien wat er in de hele wereld gebeurde. Want de wereld was nog veel groter dan deze plek. Ze hadden het me laten zien in de atlas. ’s Avonds keek ik met hen mee naar het nieuws. Het was schokkend, soms had ik spijt dat ik nu in deze wereld betrokken was. Er gebeurde verschrikkelijke dingen op deze wereld. Wat zo onrealistisch leek, omdat het hier zo goed was. Maar via het schermpje kon je kinderen zien dood gaan van de honger of dood geschoten zien worden. Sommige hadden hele erge ziektes en konden niet geholpen worden. Het was verschrikkelijk.

“Lieverd, ik wil even ergens met je over praten.” Anne schonk het kokende water in de theepot. Ik schoof aan bij de keukentafel en keek haar nieuwsgierig aan. De vorige keer dat ze dat zei hadden we het over de pil gehad. Ik voelde me heerlijk op mijn gemak bij haar. Ze was verschrikkelijk lief en je kon zien dat ze erg veel van haar kinderen en Robin hield. Ze straalde gewoon liefde en trots uit. “Ik denk dat je, je moeders een brief moet schrijven. Ze zijn natuurlijk dood ongerust. Dat zou ik ook zijn als één van mijn kinderen opeens weg loopt.” “Het is hun eigen schuld.” Mokte ik. Hoe meer ik van deze wereld leerde kennen, hoe meer ik mijn moeders de schuld gaf van wat ik heb moeten missen. “Toch moet je ze op een of andere manier laten weten hoe het met je gaat. Als je ze nou elke twee weken een brief stuurt. Waarin je verteld hoe het met je gaat en zo.” Ik zuchtte en keek naar het tafelblad. Ik wist dat ze gelijk had. Mama zou dood ongerust zijn. Een klein beetje schuldgevoel trok door me heen. “Hier.” Anne legde een vel papier en een pen voor mijn neus. “Schrijf wat je tegen ze wil zeggen en ik zorg dat je brief bij hen terecht komt.” Ze verdween met de thee pot naar de kamer. Hoe zou ze dat voor elkaar krijgen? Dat mijn brief daar terecht komt? Ik zuchtte weer en nam een slok van mijn thee. Ik zal het ze straks wel vragen. Eerst de brief schrijven.