Louis en Jacob

Het licht straalt door de kiertjes van het luik heen. ‘Goedemorgen Alice, vandaag weer een nieuwe dag ’zegt haar moeder terwijl de dienstmeid de luiken opent. Mwhaa, ik wil niet opstaan, laat me nog even slapen please. ‘Nee, Alice straks ben je nog in jouw nachthemd als de koning langs komt. Nu opstaan en onder de douche’ zegt haar moeder.
En ik draag mezelf naar mijn douche toe, en neem een extra lange douche alleen maar om mijn moeder te irriteren. Ik loop met mijn handdoekjurk en mijn nattehanddoekhaar terug naar mijn kamer om me aan te kleden. Ik doe mijn rokje aan die tot iets boven mijn knieën komt en mijn iets te kleine shirtje. Loop ik mijn kamer uit, kom hier Candy roep ik nog achter me en er komt een klein hondje de hoek om lopen. Ik doe de deur langzaam open om te kijken of die nog steeds piept, maar nee alles moet ook piek fijn in orde zijn als de koning komt. ‘Alice ga onmiddellijk naar boven en doe snel de jurk aan die ik voor je heb uitgekozen’ zegt mijn moeder boos. En ik ga moeizaam weer naar mijn kamer en doe de lange met kant volgeplakte jurk aan, Jezus mijn moeder gaat echt niet met de tijd mee denk ik nog. En doe snel de jurk aan en loop weer naar beneden ,waar Candy op me zit wachten tot ik haar eten geef, nou eigenlijk tot ik iemand roep om haar eten te geven. Belle wil jij Candy wat water en zijn ochtend eten geven roep ik naar de keuken. Een klein hees stemmetje hoor je zeggen: ja, mevrouw meteen mevrouw.
Ik ga aan tafel zitten, waar is papa? ‘Op zijn werk ,moest nog wat doen’ zegt mijn moeder. Alweer?!, zucht en ik begin mijn eitje op te eten. Met hem kan ik teminste normaal praten denk ik. Waf WAaaf, Candy springt tegen me op de dienstmeid reageert direct: zal ik hem even uitlaten. Nee, zeg ik dat doe ik wel en trouwens het is een haar! Zeg ik geïrriteerd.
Ik loop met Candy door te grote tuin heen richting het gras veld. Aport roep ik en gooi er een lang dun stokje voor Candy uit. Candy raced er meteen achter aan. Hoi hoor ik iemand zeggen, hoi? roep ik maar terug in het niets, Is daar iemand? Ja, ik zei een jongen. En er verscheen een vage schim achter de struik vandaan. Wie ben je? Vroeg ik. De tuinjongen, zei hij. Hoe heet vroeg ik? Louis, en jij? Zei Louis. Dat hoor jij te weten, kijk is goed. En ik schonk hem een schuine glimlach. Hij zag er wel leuk uit, beetje bruin gekleurd, bruin haar, mooie bruine ogen en goed gespierd ook. Mmmhh, even denken….. oh ja jij bent het dienstmeisje, zei Louis. Haha heel erg grappig. Alice, je vader zei dat u terug moest komen de koning is gearriveerd, zei het dienstmeisje. Oké, laat jij Candy even uit. Ze knikte en liep weg. Doei dan maar, zei Louis. Ja, Doei. Glimlachende even en liep weg. Hé, zei Louis. Gefeliciteerd. Waarom? Oh, dat merk je wel snel, zei hij. En glimlachende zwakjes.
Alice, zeg is goedendag tegen de Koning en zijn zoon Jacob, zei Alice’s moeder. Goedendag, mijn heer, en prins. Alice, begon mijn vader. Ik weet niet hoe ik het moet zeggen ik ben zo blij. Je gaat met Jacob trouwen! Zegt mijn moeder. En Jacob kijkt mij glimlachend aan alsof hij het voor het uitkiezen had, wat waarschijnlijk ook zo was. En het tweede wat ik meteen na die stomme glimlach dacht, en ook het meest voorkomende als iemand wordt uitgehuwelijkt tegen hun zin: WAT!!!!!!!????? WAAROM!!!!?? HOE!!!??? WANNEER!!!!???? en een sip gezichtje.