6.5

Pov Samira:
Terwijl ik eindelijk thuis was negeerde ik de vraag van me moeder en trok me koffer meteen onder me bed uit en gooide al me spullen snel in me koffer gooide zonder er eigenlijk bij op te letten maar gelukkig zat er genoeg in me koffer voor een aantal weken. Toen heel me koffer in was gepakt sloot ik hem dicht en rende als een gek naar beneden waar ik me fietssleutel zocht."Wat ga je doen?" Vroeg mijn moeder terwijl ze me tegenhield. "Ik heb haast zei ik en rende haar omver terwijl ik me fiets pakte en snel naar Amber en Samir fietste. Daar aangekomen duwde ik op de bel waarna Amber open doet."Hey"zei ze en gaf me een knuffel, terwijl we samen binnen gingen zitten. "Je moet met me mee naar Barcelona samen met Samir, we moeten Ibrahim opzoeken en hem alles vertellen."flapte ik er ineens uit. "Maar weet je dat zeker?"vroeg Amber terwijl ze me verbaasd aankeek. 'Ja, ik heb me koffer al ingepakt en ik wil vandaag me vlucht boeken voor zo snel mogelijk, gaan jullie mee of niet?"vroeg ik terwijl ik haar hoopvol aankeek. Samir kwam op dat moment net binnen en had alles gehoord. "Laten we meegaan."zei Samir terwijl die me een knuffel gaf."dan moeten we nu de koffers inpakken."Zei Amber en liep naar boven. "Als jullie de koffers inpakken regel ik een vlucht."Zei Samira terwijl ze meteen achter de computer dook om drie tickets te boeken. Toen Amber en Samir beneden kwamen met hun koffers voelde ik me nog sterker, We vertrekken naar Barcelona voor me ex. "Is het gelukt?"vroeg Amber. "Ja we vertrekken morgen ochtend vroeg, willen jullie mee me koffer ophalen?"vroeg ik "Ik ga wel mee"zei Samir. Terwijl we beide onze jas aantrokken vertrokken we, Samir fietste en ik zat achterop. Ik was zenuwachtig, zenuwachtig over het feit als me ouders thuis waren. Terwijl ik afstapte zette samir de fiets weg en gaf me de sleutel. "Ben je er klaar voor?"vroeg hij me terwijl ik de deur opende. "Denk het wel."zei ik terwijl we het huis in liepen en volgens mij had ik geluk want me ouders waren er niet, ik liet snel een briefje achter met dat ik naar Barcelona vertrok en haalde toen me koffer van boven. "Klaar?"vroeg Samir terwijl die foto's bekeek die aan de wand hingen."Jep, we gaan"Ik tilde me koffer van de trap af en samen liepen we het huis uit, ik sloot de deur achter me dicht en we vertrokken naar het huis van Samir waar we de nacht door zouden brengen. Toen we bij hem thuis aan kwamen liet ik me moe op de bank vallen. "Ik vindt het dapper van je wat je doet."Zei Amber terwijl ze me knuffelde. "Ik ben er zeker van dat hij de ware is, ik wil hem niet kwijt en dat heb ik nooit gewild, ook al is dat wel gebeurd." Zei ik terwijl ik tranen in me ogen kreeg. "maar dat is niet jou schuld he, je moeder had het je verboden dat je niet met hem mocht omgaan, je was er kapot van en Ibrahim was dat ook. Ik weet zeker jullie komen samen." Zei Amber die me geruststelde. Samir kwam naast me zitten en gaf me een knuffel. "Het komt echt goed want wat moet ik zonder me lieve schoonzusje."zei hij lachend. Terwijl de avond snel voorbij tikte kropen we allemaal in bed voor een korte nachtrust. Morgen was het zo ver, het weerzien met Ibrahim, ik was zenuwachtig maar ik wist dat alles goed zou komen, we hoorde samen. Ibrahim en ik tegen de hele wereld die tegen ons was. Zo hoort het en zo blijft het.