2.

Julie pov:

'Zo, gaan we morgen anders samen naar school?' vroeg Jasper. 'Jasper dat doen we toch altijd.' zei ik verbaasd en ik ging in kleermakerszit gaan zitten. 'Ja maar,' 'Wat is er Jasper? Je zit met iets hé?' 'Nee hoor, het is gewoon,' Jasper ging ook recht zitten en leunde naar voor. Onze gezichten waren amper een paar centimeter van elkaar en ik had de drang om hem te kussen, maar ik hield me in. 'Ik ben bang dat als ik op school kom, een hele bende meisjes op me af gaat stormen.' 'Je bent toch bij mij, dan moet je niet bang zijn.' grapte ik en voorzichtig legde ik mijn hand in Jaspers haar en aaide er door. Ik zag het aan hem dat hij het leuk vond, maar waarschijnelijk niet op de manier waarop ik het bedoelde. ‘Dus, je gaat nu morgen meerijden met me?’ ik zag in zijn ogen dat hij het maar al te graag wilde. ‘Natuurlijk rijd ik mee, zoals ik altijd doe. Dat beloof ik je Jasper.’ ‘Oké.’ zijn ogen blonken en er speelde een glimlach op zijn lippen waardoor ik weer een raar gevoel in mijn buik kreeg. De wind blies door zijn en mijn haar, maar het mijne vloog in men gezicht en de zijne bewoog enkel heen en weer. Het was moeilijk om zo met Jasper om te gaan als vroeger, want nu had ik honderd procent zeker gevoelens voor hem, daarvoor niet. Jasper zen hand kwam op mijn hand terecht en hij vlocht onze vingers in elkaar. Hij stond recht en trok me mee omhoog. ‘Zin in een ijsje?’ hij klonk weer de kleine jongen van acht jaar die elke zomer samen met mij heel vrolijk op de ijskar stonden te wachten. ‘Natuurlijk heb ik daar zin in, wat dacht jij dan.’ Hand in hand liepen we naar het ijskraam. Als een koppel stonden we dicht bij elkaar en niemand keek verbaasd naar ons, alsof ze dachten dat we echt een koppel waren en niet beste vrienden die dat al sinds kleins af aan deden.