09 # You're in.

Met een grijns laat Tyler mij binnen. Hij laat me alle kamers van het huis zien en eindigt dan bij de mijne.
'Net zo mooi als de rest van het huis', reageer ik licht onder de indruk.
Hij glimlacht en kijkt me dan net iets te lang met zijn bruine ogen aan.
'Heb je toevallig trek in iets?'
Ik schud mijn hoofd en laat me even op het bed ploffen. Precies het soort matras waar ik van hou; zacht en meeverend. Hij komt, na een lichte aarzeling, naast me zitten en bekijkt de kamer alsof hij die voor de eerste keer ziet.
'Waarom ben je eigenlijk in Mystic Falls?'
Ik kijk hem in de ogen en zie heel duidelijk de gevoelens achter die vraag.
'Dat weet je al', antwoord ik. Mijn stem klinkt iets ijziger dan bedoeld was, maar Tyler lijkt het niet op te merken.
'Hoe bedoel je?' Ik zie in zijn ogen verbazing staan. Niet om het feit dat hij niet snapt waar ik het over heb, maar omdat hij verbaasd is dat ik hem meteen al door heb.
'Ik zie het toch aan je reactie', waarbij ik er een nonchalante knipoog aan toevoeg.
'Je ziet het aan mijn reactie?' Dit keer staat er wel echte verbazing in zijn ogen, maar ook een duidelijke twinkeling van nieuwsgierigheid en... opwinding?
Ik knik een keer en wendt mijn blik af met een lichte blos op mijn wangen. 'Interessant', mompelt hij.
'Maar ben je daar ook echt voor gekomen?' vraagt hij.
Zijn scherpe blik brandt op mijn huid en zelfs als ik heel overtuigend knik, met een bedroefde blik in mijn ogen, gelooft hij me nog steeds niet helemaal. Ik besluit er niet op in te gaan en vraag met een kleine omweg naar zijn vriendin.
'Caroline, pittig ding, maar daar hou ik wel van', zegt hij met een grijns. Zijn ogen twinkelen bij het noemen van haar naam. Die twee kapot krijgen, zal nog een hele klus worden.

Na een heerlijk ontbijt besluit ik op een bankje in de zon een verdere update te gaan doen. Ik had al twee andere boekjes, daarom zal mijn moeder ook wel weten dat ik niet ga bellen. Beide plaatsjes, beide boekjes, hadden een interessant verhaal te bieden. Ik ben gebleven, zonder iets van me te laten horen aan mijn moeder, tot ik elk geheim van het plaatsje had uitgevogeld.
Mystic Falls is echter anders. Je kan zien aan de mensen dat maar een groep van de geheimen weet. Rond die groep hangt een dikke mist van mysterie, maar ik had al een kleine opening gemaakt. En ik zal blijven tot al de mist is opgehelderd...

'Ik wil nog steeds meedoen aan je onderzoek.' Ik schrik op van de heldere stem naast me.
'En je moet echt beter gaan opletten', reageert hij op mijn reactie.
Ik knik kort en kijk hem arrogant aan.
'Waarom zou ik je laten meedoen? Misschien vertel je wel alles door', antwoord ik scherp. Er verschijnt een blik van pure eenzaamheid, verdriet en woede in zijn ogen. Door die blik heb ik mijn keuze al snel gemaakt.
'Elena, is mijn zus, de vriendin van Stefan. Al mijn vrienden hebben geheimen en ik probeer er al super lang achter te komen, maar het lukt niet. I'm desperate to find out wat er zo geheim is en jij weet net zo min als mij. Ik kan je opweg helpen, we kunnen een duo vormen. Je hoeft niet bang te zijn dat ik doorvertel, want aan wie zou ik het moeten vertellen?'
Het blijft even stil, maar dan schuif ik een stukje op, zodat hij naast me kan komen zitten.
'You're in.'