Chapter 23

“Ben je boos?” vroeg Emily toen we weer in de kleedkamer zaten. Ik keek haar aan en dacht even na.
“Ik ben niet boos, maar ik vond het wel vervelend dat je zo reageerde,” antwoordde ik.
“Ja, maar… Nee laat ook maar, jij hebt gelijk. Als jij ergens mee zit moet ik je helpen en niet zo reageren,” zei Emily toen.
“Ach, misschien maakte ik me wel erg druk, maar het was niet voor niets…”
“Wat dan?” vroeg Emily fronsend.
“Chris heeft een tijd geleden een keer met haar afgesproken,” antwoordde ik.
“En hij deed alsof hij haar niet kende?” vroeg ze ongelovig.
“Ja, om mij niet het gevoel te geven dat ik me zorgen moest maken.”
“Was je boos?” Ik knikte.
“Ja, maar we hebben best wel even goed gepraat… Hij was zo lief, hij bedoelde het goed.”
“Mooi zo,” antwoordde Emily met een glimlach. We liepen samen het kleedhok uit, Chris stond niet buiten, hij zat vast in de kantine.
“En hoe is het met Greg?” vroeg ik toen.
“Ach, ik weet het niet, ik vind hem wel heel erg leuk, maar…” Ze viel even stil.
“Maar?”
“Ja, ik weet niet, we hebben het wel heel erg leuk samen, maar als ik jou dan over Chris hoor heb ik gewoon het gevoel dat wij iets niet hebben, wat wel zou moeten. Weet je wel?”
“Nee, ik heb geen flauw idee,” zei ik lachend.
“Nou ja, alsof er iets mist, alsof het niet klopt,” zei Emily terwijl ze strak naar de grond keek.
“Dat kan, als het niet werkt, werkt het niet, maar geef het wel een kans,” antwoordde ik wijs.
“Ja, hè, wat denk je,” zei ze lachend. We liepen de kantine in, daar zat Chris, met mijn trainster.
“Hé,” zei ik, ik gaf Chris een kus en ging naast hem zitten.
“Toppertje,” zei Chris glimlachend en hij trok me even tegen zich aan, als een soort knuffel maar dan weer net niet. Emily ging er ook bij zitten. Mijn trainster keek me glimlachend aan.
“Ik haal je donderdag wel op, om 2 uur ben ik bij je, oké?” zei ze.
“Is goed, duurt zoiets lang?”
“Als het goed is niet, ze zijn sowieso erg positief over je dus zodra jij het er ook mee eens bent is het snel beslist,” antwoordde ze. Ik begon te glunderen, wauw, mijn droom werd bijna werkelijkheid.
“Ik ga je echt missen hoor, in het team,” zei Emily toen.
“Ik ga het team ook missen…” zei ik zacht.
“Je blijft altijd een deel van het team ook al ben je weg, ik verwacht je nog wel eens hier!” zei de trainster met een knipoog.
“Natuurlijk!” antwoordde ik vastbesloten.
“En dan neem je Chris ook maar mee,” zei ze toen. Chris glimlachte half, hij wilde vast weg.
“Doe ik zeker… Maar, zullen we gaan?” vroeg ik toen aan Chris.
“Is goed,” antwoordde hij. We stonden op, hij zei Emily gedag en gaf haar een klopje op haar schouder, de trainster gaf hij een hand.
“Leuk je ontmoet te hebben,” zei ze.
“Insgelijks,” antwoordde Chris. Toen we wegliepen sloeg Chris zijn arm om mij heen.
“Ik zag wel dat je weg wilde,” zei ik toen plagerig.
“Nou ja, weg wilde… Ik had weinig te zeggen in het gesprek,” antwoordde hij.
“Daarom. En nu gaan we lekker eten,” zei ik. Chris glimlachte en drukte vlug een kus op mijn slaap.

Thuis aangekomen was de tafel al gedekt.
“Hé Chris,” zei mijn vader enthousiast, inmiddels was hij gelukkig al een beetje gewend aan het idee dat zijn dochter haar vriend een speler van Ajax was.
“Hoi,” antwoordde Chris glimlachend.
“Lekker getraind?” vroeg pap toen. Ik knikte en ruimde snel mijn voetbalspullen op.
“Ze is een talentje hoor,” zei Chris lief.
“Kan ze niet van jou hebben,” plaagde mijn moeder mijn vader. Ik begon te lachen en nam plaats aan tafel, Chris ging naast me zitten en Jorn naast Chris. We aten kip tandoori, mijn lievelingseten.
“Dus, Chris, zondag tegen PSV? Klaar voor?” vroeg mijn vader toen.
“Ja, zeker!” antwoordde Chris. Ajax was goed op weg om opnieuw de landstitel te pakken, maar dan moesten ze nu wel alles winnen.
“Mooi, ik verwacht wel een goaltje van je!”
“Ik zal m’n best doen,” zei Chris glimlachend.
“Komen je ouders wel eens kijken?” vroeg mam toen. Ik keek haar aan, waarom vroeg ze dat?
“Nee, eigenlijk niet, wel als ik een wedstrijd voor Denemarken moet spelen, maar voor Ajax zijn ze er bijna nooit. Ze moeten ook werken in Denemarken en zo,” zei Chris.
“Dat is wel jammer, of niet?”
“Het zijn keuzes, tegenwoordig zijn er toch genoeg manieren om elkaar te spreken en ik heb hele fijne gastouders,” antwoordde Chris.
“Gelukkig maar. Heb je eigenlijk ook broers of zussen?”
“Ja, ik heb een zus,” reageerde Chris.
“Wat is dit? Een interview?” vroeg ik lichtelijk geïrriteerd.
“Doe even rustig,” zei mam toen.
“Laat Chris toch lekker zijn eten opeten,” antwoordde ik. Mam fronste maar reageerde niet meer.
“Dus…” zei Jorn toen er een korte stilte was gevallen. Ik voelde me stom, het was zacht uitgedrukt een beetje ongemakkelijk geworden. Nadenkend over wat ik zou zeggen begon Chris te praten.
“Het was erg lekker!”
“Fijn om te horen, je mag nog wel wat als je wilt,” zei mam toen.
“Nee, bedankt, ik heb genoeg gehad,” antwoordde Chris vriendelijk. Hoewel ik normaal altijd twee keer opschepte omdat ik het zo lekker vond, was ik nu snel klaar.
“Zullen we van tafel?” vroeg ik, snel keek ik even naar mijn moeder, die knikte.
“Is goed,” antwoordde Chris. Hij bracht zijn bordje en glas keurig naar het aanrecht, ik deed het ook maar, anders had mam gelijk weer opgemerkt hoe lui ik was. Ik liep de trap op en Chris volgde.
“Zullen we film kijken?” vroeg ik.
“Ja, er was wel een leuke op tv geloof ik,” zei hij toen. Ik zette de tv aan, de zender waar hij op stond kwam de film Dear John, die wilde ik graag kijken, maar of Chris dat nou wilde… Ik keek hem aan, hij haalde zijn schouders op.
“Wil je die kijken?”
“Als jij die wilt kijken vind ik het best,” antwoordde Chris.
“Maar jij moet ‘m ook leuk vinden,” drong ik aan.
“Het is wel goed,” zei Chris.
“Oké…” Ik legde mijn kussens omhoog op mijn bed en ging er tegenaan zitten, Chris kwam naast me zitten en sloeg zijn arm om me heen, ik liet mijn hoofd tegen zijn schouder rusten. De film begon en na een tijdje voelde ik mijn oogleden zwaar worden. Ik voelde Chris zijn lippen op mijn voorhoofd en van schrik deed ik mijn ogen open. Mijn arm had ik inmiddels over zijn buik gelegd, ik lag ongeveer zoals je normaal ook een knuffel vasthield, alleen was deze knuffel een beetje groot.
“Je sliep,” zei Chris lachend.
“Sorry.”
“Maakt niet uit, je ziet er heel erg lief uit dan, hoor,” zei Chris.
“Ik wil het niet weten,” zei ik een beetje beschaamd.
“Nee, echt.” Ik hief mijn hoofd op en keek hem aan, hij gaf me een kus die ik beantwoordde met een langdurige zoen. De film die ik graag wilde kijken kon me nog weinig schelen.
“Wil je blijven slapen?” vroeg ik toen. Chris keek me verbaasd aan maar begon al snel te glimlachen.
“Mag dat?” Ik knikte.
“Wil je het? Het sliep namelijk wel lekker, zo met jou,” zei ik lachend.
“Ja, tuurlijk. Op dit moment wil ik niets liever dan hier blijven, bij jou,” zei Chris lief.
“Moet je dan morgenochtend niet trainen?” vroeg ik.
“Jawel, om 11 uur…”
“Oh, dat is helemaal niet zo vroeg.”
“Klopt, maar ik moet morgen mijn spullen nog wel aanhalen, maar dat maakt niet uit,” zei Chris.
“Mooi,” zei ik en ik legde mijn hoofd op zijn borstkas.
“Ik moet het nog wel even tegen Carla zeggen hoor, anders wordt ze nog ongerust ook,” zei hij.
“Ja, pak de huistelefoon maar,” zei ik terwijl ik omhoogkwam. We liepen naar beneden waar ik de telefoon aanreikte.
“Chris blijft slapen,” meldde ik aan mijn ouders.
“Is goed, belt hij nu zijn gastouders dan?”
“Ja,” antwoordde ik, terwijl ik een blik op de klok wierp. Het was inmiddels ook alweer 10 uur, al voelde ik me nog niet moe worden, maar dat zou vast komen omdat ik net sliep. Ik zag dat Chris de telefoon neerlegde.
“Wil je nog wat drinken?” vroeg ik.
“Nee, ik hoef niets meer,” antwoordde Chris.
“Oké… Wij gaan naar boven, welterusten,” zei ik.
“Welterusten,” mompelden mijn ouders en Jorn terug.
“Ik heb helemaal geen tandenborstel,” zei Chris toen ineens.
“Oh, eh, dan pak je die nieuwe maar, die heeft mam gisteren nog gehaald,” zei ik terwijl ik de tandenborstel pakte die nog in de verpakking zat.
“Dankje,” zei Chris en hij lachte. Ik kleedde me om en bij de gedachte dat Chris dus ook geen shirt of zo bij zich had begon ik te glimlachen. Erg kon ik het niet vinden. Ik kroop gauw in mijn bed, Chris kwam ook uit de badkamer en had inderdaad alleen zijn boxershort nog aan. Ik floot goedkeurend. Chris zijn wangen kleurden een klein beetje rood.
“Sorry, ik wilde je niet in verlegenheid brengen,” grinnikte ik. Chris lachte en ging naast me liggen, hij trok me naar zich toe.
“Steeds als ik ’s avonds weg moest bij jou, of jij bij mij kon ik niet wachten op het moment dat ik naast je mocht slapen,” zei Chris toen.
“Ik ook niet,” antwoordde ik. Ik gaf hem een lange zoen en hij trok me nog dichter tegen zich aan.
“Welterusten mooi meisje,” zei Chris zacht.
“Welterusten, aller liefste jongen,” zei ik en ik draaide me om en trok zijn arm over mij heen. Ik hoorde zijn ademhaling, wat ik normaal erg vervelend vond als ik bij iemand sliep of iemand bij mij, maar nu vond ik het fijn. Hoe meer ik merkte dat hij bij mij was, hoe beter.