Untill I found you ||157|| Tom

Tom

'David!' Ik klop hard op de deur van zijn slaapkamer. 'Wat,' hoor ik hem boos mompelen waarna de deur opengaat. 'Wat is er Tom?' Hij is duidelijk geïrriteerd door mijn verschijning op dit late tijdstip. 'Ik moet nú naar huis.'
'Tom, we zitten minder in een tour. Je kan niet zomaar naar huis.'
'Dan maak je maar een uitzondering. Amynthas zit alleen thuis, zwanger, met een kind van vier en ze is doodsbang. De ramen zijn ingegooid. Morgen hebben we toch geen concert, interview of iets, dus kan ik makkelijk naar huis heen en weer. Reken er daarna maar op dat ze mee hier heen gaat. Ik ga haar daar nu niet nog alleen laten zitten vier maanden.'
'Tom, Amynthas lijdt je teveel af! Je moet je focussen op de fans, op de concerten...'
'Hoe kan ik me focussen als ik weet dat Amynthas bang is?' onderbreek ik hem, 'ze draagt míjn kindje. Ik word vader David. Snap het dan, ik wil niet dat er iets mis gaan.'
David zucht. 'Éen uitzondering. Als je me maar beloofd je concerten geweldig te spelen en zonder te klagen de rest van de tour af en alles wat daarbij komt.'
Als hij niet David was, zou ik hem nou wel zoenen. Hij gooit me zijn autosleutels toe. Ik ren naar mijn kamer en pak snel de belangrijkste spullen. Onderweg haal ik wel wat koffie om me wakker te houden. De adrenaline zal nu goed zijn werk kunnen doen.
'Wat ga je doen?' vraagt Bill als ik de kamer in kom. 'Amynthas ophalen. Ik vertel het je later wel. Tot het volgende concert broertje.' Ik grist snel mijn telefoon van het nachtkastje en ga zo snel mogelijk naar de auto van David.