Isaac [05]

De wolf die sapphira had ontmoet bleek Isaac te heten. hij had merendeels van zijn leven al meegemaakt. hij was nu hij zo oud was alleen. hij was onder mensen gaan leven omdat het leven in het wild te gevaarlijk zou worden, hij kon niet meer goed zichzelf onderhouden. hij was al lang de snelste niet meer en hij zou een gevecht nooit kunnen overleven.
hij was van plan om het eind van zijn leven rustig door te maken in de stad maar was nieuwschierig geworden toen hij sapphira had horen huilen.
sapphira was blij. het was natuurlijk geen pack ofzo maar gewoon gezelschap, dat was fijn. de man, isaac, hij wou wel bij haar blijven. sapphira kon zonder moeite voor beide zorgen. ze kon isaac makkelijk beschermen en eten jagen voor hen beide.
Isaac vond het ook fijn. hij was het helemaal met sapphira eens, Mensen waren niet fijn om mee te leven.
sapphira was blij om een beter gezelschap te zijn voor de oude wolf dan ieder ander zou kunnen zijn.
in een veel langzamer tempo reizde de twee weer zuidelijker. het weer was fijner voor isaac, hij was niet meer zo bestand tegen het weer.
het enige minpunt voor sapphira was dat Isaac niet lang te leven had, hoe goed ze ook voor hem zorgde. hij zou het nieuwe jaar niet halen