4.

‘Ja, graag’ zei Harry enthousiast. Er kwam een meisje binnen met een grote bos bruinkrullend haar. ‘Hoi, hebben jullie een pad gezien? Ene Marcel is hem kwijt’ ‘nee ik geloof van niet’ antwoordde ik beleefd. Ze wierp een blik op Ron en zei ‘zo dus je gaat toveren laat maar zien dan’ Ron zei een of andere spreuk die niet bestond. ‘Dat was niet echt geweldig hè?’ zei het meisje arrogant. ‘Ik heb zelf ook een paar spreuken geprobeerd en die werkten wel’ ze ging tegen over Harry zitten en zei ‘oculus reparo’ de bril van Harry werd weer zo goed als nieuw. Ze glimlachte tevreden. ‘ik ben Hermione Granger, en jullie zijn?’ ‘Ron Weasley’ ‘Harry Potter’ ‘Omg! Je bent de echte Harry Potter!’ toen keek ze naar mij ‘Rosalie…’ even bedacht ik was ik moest zeggen ‘Queen/Potter’ haar ogen werden groot van verbazing. ‘Je zal het allemaal nog wel horen, maar wil je alsjeblieft niks zeggen? Noem me maar gewoon Rosalie Queen tot het allemaal uitgelegd is oké? Je mag ook gewoon Rose zeggen’ Ze knikte begrijpend. Ze stond op en liep terug naar de deur draaide zich om en zei ‘jullie kunnen je beter gaan omkleden we zijn er zo’ en liep weer weg. Hermione had gelijk, nadat we ons hadden omgekleed reden we nog 10 minuten tot aan het station. We kwamen aan en er werd omgeroepen dat we de koffers en kooien moesten laten staan. Kyra blies boos toen ik zonder haar wou weg lopen. ‘als je je nou heel klein maakt mag je mee goed?’ Kyra had ook speciale krachten ze kon zich heel klein tot heel groot maken. Ze maakte zich heel klein en sprong op mijn schouder waar ze bleef zitten. ‘Jou laat ik wel hier goed?’ zei ik tegen Beau. Hij kraste waar ik uit kon op maken dat het goed was. Ik, Harry en Ron wachtten tot de meeste uit de trein waren gestapt en stapten toen ook uit op een klein Platform bij een klein dorpje. ‘eerstejaars hier heen!’ riep een hele grote harige man. Hij leek een beetje op een reus. We liepen er naar toe en Harry zei ‘Hoi Hagrid’ ‘Hoi Harry alles kits?’ zei de reus genaamd Hagrid. ‘Ja hoor’ ik hoorde Ron naast me verluisteren ‘wow’. Toen iedereen er was gingen we naar een klein haventje waar allemaal kleine bootjes lagen. We moesten het meer, waar het haventje aan lag, oversteken, we werden in groepjes van 4 ingedeeld. We waren op de helft van het meer toen Hagrid ineens riep ‘Als we om de bocht zijn zien jullie het kasteel voor het eerst!’. We gingen de bocht om en het was werkelijk prachtig! En overal om me heen hoorde ik mensen zeggen wauw. We waren nu aan het eind van het meer en liepen nu naar het kasteel tot een grote trap. Hagrid draaide zich om en zei ‘Jullie motten deze trap op, aan het eind staat Professor McGonagall op jullie te wachten’ we knikten braaf en liepen de trap op. Zoals Hagrid al zei stond er een streng uitziende vrouw haar haren had ze in een keurige knot. ‘welkom op Hogwarts’