De Ontdekking van een ontsnapping.

Opeen zag ik een hoofd met bruine krulletjes uit een huis stappen. “Harry?” ik wilde het roepen, maar het kwam schor over mijn lippen. Toch hoorde hij het blijkbaar, want hij draaide zich om. Stom verbaast keek hij me aan. “Wat doe jij nou hier?” Ik was te vermoeid en te gelukkig om te reageren. Ik had hem gevonden. Het enige wat ik deed was glimlachen. Snel kwam hij op me af gelopen. “Hoe ben je…? Wat doe je…? Hoe kom je..?” Hij maakte geen van zijn vragen af. Toen hij vlak bij me stond sloeg ik mijn armen om zijn nek en trok hem dicht tegen me aan. “Ben je oke?” fluisterde zijn hese stem in mijn oor. Ik knik tegen zijn nek aan. Hij duwt me een stukje achteruit en bekijkt me. “Je ziet er verschrikkelijk uit.” Weer krijg ik een grijns op mijn gezicht. Lachend legt hij zijn arm om me heen. “Kom, ik zal je een beetje verzorgen.”
Hij neemt me mee naar binnen. “Harry, ben jij dat?” klinkt een vrouwenstem vanuit een andere kamer. “Ja,” er komt een jonge vrouw de gang in gelopen. Ze kijkt van Harry naar mij en weer vragend naar Harry. Mijn benen bibberen van de inspanning en ik voel me opeens zo moe. Ik voel de ogen van de vrouw weer op mij. “Je benen zien er niet zo goed uit…” vragend kijkt ze me aan. “Lieke.” Mijn stem klinkt heel zachtjes. Ze glimlacht vriendelijk en kijkt dan weer naar Harry. “Ik ga wel even de broodjes halen. Tot zo.” Ze drukt een kus op zijn wang en pakt haar tas. “Kom maar mee naar de badkamer.” Ik laat me door Harry meenemen. “Wie was dat?” “Mijn moeder.” Ik glimlach. “Leuke moeder.” Ik hoor hem zachtjes lachen. “Dankje. Ga maar op de badrand zitten, dan maak ik je benen even schoon.” Hij rommelt wat in een kastje en haalt er jodium en watjes uit. “Dit kan een beetje prikken.” Afwezig knik ik. Ik heb het gehaald, ik zit hier, met Harry, bij hem thuis, in de badkamer. “Hoe ben je hier gekomen? En waarom?” vragend kijkt hij naar me op. Maar nu ik zit voel ik pas hoe moe ik ben. Voorzichtig dept hij met de rode vloeistof over mijn schaafwonden. “Vertel het maar als je een beetje geslapen hebt.” Ik knik en sta weer op. Mijn voeten protesteren dit keer een stuk erger. Ik trek en pijnlijk gezicht. “Gaat het?” Vraag knik ik. “Kom maar.” Ik voel Harry’s hand in de mijne en hij neemt me mee naar een andere kamer. “Je mag hier wel slapen. Ik moet zo weg, maar mijn moeder blijft hier oké?” Hij rommelt wat in een kast en gooit dan een groot shirt naar me toe. “Alsjeblieft.” Ik krijg geen woord meer over mijn lippen van vermoeidheid, maar ik kijk hem dankbaar aan. Ik kleed me om en kruip onder het dekbed. Ik voel nog net hoe Harry een kus op mijn voorhoofd drukt. En dan slaap ik al.