3. Hoe het begon ~Katherina Esmeralde McBrittan's P.O.V

Na een laatste blik in de spiegel en een korte trek aan mijn jurk vond ik dat ik er klaar voor was. Ik controleerde mijn Make-Up nog eens en liep nu de overloop af. De overloop had twee muren met aan elke zijde 5 deuren die naar slaapkamers, speelkamers en naar eigenlijk alle soort kamers toe leden. Op de plekken waar geen deur was was een spiegel gemaakt. Dus als je door de hal liep bekeek je jezelf van alle kanten. Wat meestal, bijvoorbeeld 's morgens vroeg, niet echt de beste muur keuze was geweest. Ik had niet kunnen kiezen over de muur en vond dat ik ook niet mocht klagen. Ik stapte de derde deur links in waar mijn slaapkamer zich bevond. Ik opende de kast en zocht naar mijn hakken. Na een tijdje gezocht te hebben vond ik ze toch en ik grijnsde tevreden. Ik trok ze voorzichtig aan en na dit gedaan te hebben knipte ik het licht van mijn kamer uit en stapte ik de overloop weer op. Ik liep naar de deur waarachter en trap naar beneden zich bevond. Voorzichtig liep ik de trap af waar ik mijn neef al hoorde jubelen over dat hij niet genoeg binnenkreeg. Ik grinnikte even. Niall Horan, mijn neef, het klonk mij zo vertrouwd in de oren, maar anderen? Ze begonnen te gillen en huppeldansjes te doen als ik ze vertelde wie mijn neef was. Ik opende de deur aan het eind van de trap en stapte nu de woonkamer binnen. Zayn en Harry, die deze date voor me geregeld hadden, zetten meteen de horrorfilm die ze aan het kijken waren op pauze en kijken me ongelovig aan. 'Wow Katie ben jij dat?' Harry stond op van de bank en legde zijn handen op mijn schouders. 'Ja, ik ben dat!' mompelde ik. Ik keek omhoog en in zijn lachende gezicht 'Jij gaat Jonathan echt zo leuk vinden' zegt hij blij. 'Do you like this?' ik keek hem onzeker aan en draaide voorzichtig een rondje 'Love it' klinkt Zayn's stem vanaf de bank 'Thanks Malik' ik liet mijn blik tevreden naar de bank gaan waar Zayn zat te grijnzen. 'Zullen we nu dan?' Louis kijkt me vragend aan. 'Yeah shure' We lopen naar de deur en Louis opent hem. Ik stap naar buiten en loop naar de blauwe auto. Ik ga op de linker stoel zitten, wat al een heel verschil was vergeleken met Nederland. Louis ging rechts van me zitten achter het stuur. Na een kleine tien minuten rijden komen we bij een oud verlaten pleintje aan. Ik kijk door de ruit naar een oud gebouw met gebroken ramen. tegen een paar van die gebroken ramen zitten planken gespijkerd. Ik huiver en kijk verder. Overal staan bordjes met woorden als 'Go away' en 'Danger' Ik slikte even en draaide me naar Louis 'Weet je zeker dat we goed zijn?' Hij keek naar het blaadje waar het adres stond '100%' mompelde hij. 'Ik bel je wel als je me moet halen' zeg ik snel. Ik geef een kus op zijn wang en stap nu de auto uit. Ik kijk Louis na en zwaai nog een keer als hij claxonneert. Ik zucht en sla mijn aren rond mezelf, Het was koud. Ik huiverde toen een windvlaag mijn haar door de war waaide. Ik hoor opeens een kabaal uit het hoekje van het plein komen. Ik wil hier weg, nee, ik moet hier weg. In het paniek moment begin ik rondjes te lopen. Ik wil het pleintje aflopen als opeens een hand voor mijn mond word geslagen 'waar dacht jij heen te gaan?' bromde een stem in mijn oor.