Four.

Esther Withlock.

'Wow.' was het enige wat ik kon uitbrengen toen ik naar de gigantische ruimte voor me keek.
'Het is maar een appartement, en ga met je dikke kont weg uit de deuropening, je houdt iedereen op.' plagend kneep Danielle in mijn bil waardoor ik een stuk naar voren schoot. Ik keek naar de zachte melkchocolade kleurige vloerbedekking onder mijn voeten, naar de wit en perzik kleurige muren en naar de meubels die er stuk voor stuk verschrikkelijk duur uit zagen. Dit was zeker niet door de jongens zelf ingericht. Ik zette weer een paar stappen naar voren en liet mijn vingers glijden over de mahoniehouten eettafel.
'Vind je het mooi?' ik schrok op toen ik de warme adem in mijn nek voelde kietelen, en draaide me om naar de jongen bij wie de hese stem hoorde.
'Moest dat nou?' zeurde ik. Hij knikte en greep me opeens bij mijn pols. 'Kom! Ik laat je, je kamer zien!' een beetje verbaasd door zijn plotselinge stemmingswisseling liet ik me mee sleuren langs een hele rij deuren totdat we bij een witte deur helemaal achteraan aankwamen. Hij duwde me half de kamer in en sloot snel de deur.
'Nou kijk, dit is dus de logeerkamer. Maar we hebben aan Danielle gevraagd wat je leuk vond, en toen hebben we het helemaal opnieuw ingericht voor je!'
'Dude.'
'Oké, eigenlijk hebben we het mensen laten doen, maar het was wel ons idee. En we hebben zelf Rivella in huis gehaald voor je-'
'Dude.'
'Rivella! Weet je hoe verschrikkelijk goor dat spul wel niet is? Geen idee hoe je het lekker kan vinden, maar we hebben het.' hij bleef maar zenuwachtig door ratelen en door ratelen, dus uiteindelijk probeerde ik niet meer het woord te krijgen en greep een kussen van het bed.
'En het is trouwens best moeilijk voor ons om naar de supermarkt te gaan, wa- Au! Waar was dat nou goed voor?' hij keek verbijsterd naar het kussen dat ik net in zijn gezicht geslagen had, ik haalde mijn schouders op en liet mezelf op het bed ploffen.
'Dude, ik snap jou niet,' zei ik uiteindelijk, 'eerst staar je me verschrikkelijk kritisch aan, en nu lul je tegen me alsof we beste vrienden zijn?'
'Ik vind het gewoon raar.' verzuchtte hij. Ik trok vragend een wenkbrauw op en keek naar de jongen die naast me op het bed kwam zitten, ik staarde naar zijn krullen die zachtjes op en neer deinsde en ik vroeg me diep van binnen af of ze terug zouden veren als je er aan zou trekken.
'Ik bedoel maar, je zei dat je achttien was, en Danielle is drieëntwintig. Is vijf jaar verschil niet apart voor beste vriendinnen?' ik staarde hem een beetje raar aan.
'Ten eerste, nee het is niet raar. Ten tweede, kwam dat nou serieus uit de mond van de Harry Styles die iemand heeft gedate die makkelijk zijn oma had kunnen zijn?'
'Touché.'