1.2

Ik wijde mijn ogen, Nee dat kan niet, het kan gewoon niet, ging door mijn gedachte.
"Ja, wil je?" een vragend gezicht, stond nu angstig voor me, "Ja Tuurlijk wil ik!" Blij gaf ik haar een hand, maar ik moet nog even overleggen met .... ik verdt onderbroken door Joanne, "Heb ik allang gedaan kijk maar" mam en pap stonden daar vrolijk te wezen, Ik werdt van mijn gedachte gehaald, Joanne zij wat,"Ik ben blij dat je ja hebt gezegt, onze andere fotograaf had een beetje pedo-nijgingen, en de hoofdrollen-&rollen voelde zich er niet prettig bij, ik zal ze vertellen dat er een meisje komt, de jongens zullen het leuk vinden, en de meiden ook!" Ik stemde ermee in, Laar en ik waren vrolijk achter Joanne en die meneer gelopen, Pap en mam waren druk aan het praten met ze, we liepen langs winkels een bus kwam weer voorbij geraced, "Mijn geluk kan niet meer kapot," fluisterde ik in Laar's oor,"de mijne ook niet, jij gaat het straks maken, en ik mag vast wel een keer mee toch?" Ze trok een engelen gezicht, en eerlijk is eerlijk ik kon daar geen nee opzeggen, Bij een oud maar gezellig cafeetje stopte we, "We gaan wat drinken" zij Joanne, Eenmaal allemaal een plek gevonden te hebben was Joanne al blij dat ik ja zij. Ze lachte en praatte over alles en nog wat, Over haar arme tijd tot de tijd dat ze ondekt werdt en een Film mocht maken, Ik praatte ook over van alles en over waar ik tussen moest kiezen, "Het maakt niet uit, je kan nu bij ons fotograferen, en jou opleiding is nu modeontwerperster!," Een glimlach van oor tot oor vulde mijn hoofd, "Ja!" We spraken nog wat af en ze had wat op een papiertje geschreven,

Lieve Linsay!
Ik ben blij dat je "ja" zij, mijn geluk kan niet op, ik hoop dat je daardoor maandag komt! De mensen zullen blij zijn, we slapen die 2 maanden in het kasteel zodat jij genoeg tijd hebt om te fotograferen.
Heel veel liefs, Joanne,

Haar telefoonnummer had ze eronder gezet!