~027

“Liam? Wake-up! You have to see this!” een schelle stem haalt me uit mijn slaap. “Shut up Louis, I’m sleeping.” ik trek de dekens wat hoger op als teken van laat-me-met-rust. Het lijkt te werken, want ik hoor niks meer. Dan spring eropeens iemand bovenop me. “LOUHIIIS!” gil ik uit. “Finally awake, sleepy head?” hij grijnst. Ik geef hem een stomp en hij rolt van me af. “Okay, tell me, what’s so important?” hij begint te stralen. Hij sleurt me uit bed richting de kamer van Niall, waar Harry ook al staat te grijnzen. “What’s happening?” vraag ik onbegrijpend. Ik wordt de kamer in geduwd. Voor me ligt Niall op de grond te slapen met de dekens half over zich heen. Zijn ene been hangt nog half op bed. Emily ligt naast hem, maar dan op het bed. Haar hoofd en arm hangen over de rand. Niall’s mond hangt open en er zit een beetje kwijl naast zijn mond. Ik grijns. “How cute!” fluister ik. Louis en Harry knikken trots, alsof zij dit hebben geregeld. “Zayn has to see this!” zeg ik nu iets harder. “Shhh!” krijg ik direct naar mijn hoofd. Niall’s hoofd beweegt even, maar dan ligt hij weer stil.

Ik snel me naar Zayn’s slaapkamer. “Zaynie? Come! You have to wake-up and see this!” Ik ga op zijn bed zitten en por hem. “Gwhfpbwl” komt er uit zijn mond. Ik grinnik. “You don’t wanna miss this, I’m sure!” iets harder geef ik hem nu een duw. Iets te hard. Hij valt met een knal uit bed. “Auch, LIAM!” roept hij geschrokken. Ik lach en help hem omhoog, waarna ik hem meesleur naar de kamer van Niall, waar Harry en Louis nog steeds lachend in de deuropening staan. “Vas happenin?” vraagt Zayn met een slaperige kop. Ik duw hem de kamer in en zelf ga ik naast hem staan. Hij kijkt naar ze, maar zegt niks. Zijn gezicht staat pijnlijk. Ik kijk hem aan. “Are you okay?” vraag ik bezorgd. Hij zet een glimlach op, duidelijk geforceerd, en fluisterd: “Aahw, they’re soo cute!” hij bijt op zijn lip. Ik kijk hem nog eens doordringend aan, maar hij draait zijn hoofd weg en loopt de kamer uit. Vragend kijk ik Louis en Harry aan, die hun schouders ophalen. Dan ga ik Zayn achterna. Ik vind hem op zijn kamer. “Zayn? What’s wrong?” Hij zit op zijn bed met zijn handen zijn hoofd ondersteunend. Ik ga naast me zitten. “Zayn, look at me. You can trust me. What’s wrong?” vraag ik nog een keer, dit keer iets dwingender. Hij kijkt me aan. In zijn ogen wellen tranen op. Dan slaat hij zijn ogen weer neer en zucht. Ik leg mijn hand op zijn knie. “Zayn, please!” ik kijk hem smekend aan, maar hij kijkt niet terug. Dan begint hij te snikken. Ik sla mijn armen om hem heen en trekken hem naar me toe. “Shh, it’s gonna be okay. I promise.” sus ik hem, ook al heb ik geen idee wat hem dwars zit. Allerlei scenario’s schoten door mijn hoofd. Was hij homo? En verliefd op Niall? Of was hij verliefd op Emily? Of haatte hij haar? Of kende hij haar al? Maar de enige manier om erachter te komen was door het Zayn aan me te laten vertellen. Alleen was hij daar nu niet toe in staat, dat was duidelijk. “Zayn? I think you should take a shower, while I’m going to make breakfast for you, okay?” probeerde ik. Hij keek me aan en knikte. Zijn ogen waren opgezwollen en zijn gezicht was wit. Hij had enorme wallen. Hij was ook mager. Waarom was me dit niet eerder opgevallen?